Overrompelende plotwendingen

Stille getuigen is het indrukwekkende eerste deel van een nieuwe reeks CSI-achtige thrillers geschreven door Daniëlle Hermans (1963) waarin het analyseren van misdaden met behulp van het LIFE — Landelijk Instituut Forensische Expertise — centraal staat. Een ware forensische thriller van Nederlandse bodem.

“Niets is wat het lijkt” is het raadselachtige bericht dat is achtergelaten bij de twee onthoofde lichamen van een pasgetrouwd jong stel. Bij het zien van de plaats delict roept rechercheur Tom Vroom meteen de hulp in van het LIFE. Samen met het hoofd forensische pathologie, Alex van Brederode, en zijn team probeert hij de moordenaar zo snel mogelijk te vinden. Dat tijd een rol speelt blijkt des te meer als er opnieuw twee lichamen gevonden worden.

Daniëlle Hermans laat met haar boek Stille getuigen zien dat ze naast historische thrillers ook zeer goed in staat is om een forensische thriller te schrijven. Goed voorbereid en met de hulp van arts en forensisch antropoloog Reza Gerretsen, die alle beschreven onderzoekstechnieken checkte en haar behoedde voor fouten zoals hij die zelf opmerkte in series als CSI en Bones, is het haar gelukt om de lezer een uniek en zeer geloofwaardig kijkje achter de schermen te geven van het door haar bedachte Landelijk Instituut Forensische Expertise (LIFE).

Stille getuigen is een niet al te dikke thriller van nog geen 200 bladzijden, verdeeld over 34 korte hoofdstukken. Het verhaal beslaat een periode van vijf dagen die in het teken staan van forensisch onderzoek en het analyseren van de gegevens. Daniëlle Hermans heeft moeiteloos een team samengesteld van zeer uiteenlopende personages. Hun afzonderlijke karaktertrekken, ideeën en opvattingen matchen lang niet altijd, maar ze hebben één ding gemeen: ze zijn allemaal extreem betrokken bij hun werk en dat maakt ze als team briljant. Het geheel is meer dan de som van de delen gaat hier zeker op. De opbouw van het verhaal is sterk met oog voor detail en door de overrompelende plotwendingen is het boek allesbehalve voorspelbaar. De uiteindelijke ontknoping komt echt als een verrassing. Er is sprake van een voortdurende onderhuidse spanning en of het nu gaat om de zoektocht naar de moordenaar, de daadwerkelijke sectie op de lichamen, de verhoren van de verdachten of de privélevens van sommige personages, alles is even boeiend beschreven en een waar genot om te lezen.

Mede door Daniëlle Hermans’ opvallend vlotte en onderhoudende schrijfstijl voelt het al snel alsof je zelf deel uitmaakt van het deskundige onderzoeksteam en ben je naarstig op zoek naar antwoorden. Immers, vanaf de lugubere vondst in de proloog, waarbij een golf van misselijkheid niet te onderdrukken valt, tot aan de verrassende ontmoeting in de epiloog, roept dit boek voortdurend vragen op. Vragen die helaas niet allemaal beantwoord zullen worden. Met name wat betreft de hoofdpersonages blijven er genoeg open eindjes en zal er in het volgende deel of delen nog het een en ander opgehelderd moeten worden. Het gevoel dat er pas een tipje van de sluier is opgelicht, is sterk en deel twee mag dan ook niet te lang op zich laten wachten.
Een aanrader maar je hebt het waarschijnlijk wel in één dag uitgelezen terwijl je er dan nog lang geen genoeg van hebt!