Lezersrecensie
Het meisje dat niemand wilde
Toen ik de korte inhoud van dit verhaal las was ik meteen nieuwsgierig. Want hoe moet het wel niet zijn als je, in je kinderjaren, ontvoerd wordt door je vader, naar Duitsland.
Elk jaar weer, op haar verjaardag, vertelt haar vader haar dat ze haar eigenlijk hadden willen laten aborteren en dat ze eigenlijk niet geboren had mogen worden. Tamara is daardoor van mening dat ze een last is voor iedereen en wenst zelfs dat ze nooit geboren was.
Ze krijgt haar leven, door de lichamelijke én psychologische mishandelingen, niet op de rit Ze vlucht in drank, drugs en verkeerde relaties. Ze beseft dat, in haar leven, alle mannen klootzakken zijn en ze besluit dit dan ook te bewijzen. Uiteindelijk ziet Tamara het niet meer zitten en besluit ze om uit het leven te stappen. Op de dag dat ze haar afscheidsbrief schrijf gaat ze nog één keer op bezoek bij haar vader, om afscheid te nemen. Maar als ze aankomt heeft haar vader bezoek en dat zorgt ervoor dat haar leven weer kleur krijgt.
Ik merkte toen ik begon met lezen dat het verhaal mij wist te grijpen. Vooral het gevecht van Tamara met haar geloof vond ik bijzonder, want aanbidt ze nu de Islam, of is ze toch christelijk. Maar hoe verder ik in het verhaal kwam, hoe meer het verhaal wazig werd. Op een bepaald moment komt er, voor mijn gevoel te veel God en Jezus voorbij. Hierdoor merkte ik dat ik blij was toen ik het boek uit had. Ook viel mij op dat het boek afstandelijk geschreven is en met vrij weinig emoties. Dit vind ik persoonlijk een gemis aangezien dit een verhaal is wanneer net interessant wordt als de auteur de emoties over weet te brengen op de lezer. Nu weet ik natuurlijk niet of dit komt door de vertaling, of dit in de originele taal ook zo afstandelijk is.
Helaas, het verhaal was, voor mij persoonlijk, niet om aan te bevelen. Echter denk ik als je vaker boeken leest over het geloof, dat dit wel een interessant verhaal kan zijn.
Dit recensie-exemplaar ontvingen wij van Vrij Zijn. Dit beïnvloedt onze mening niet.
Elk jaar weer, op haar verjaardag, vertelt haar vader haar dat ze haar eigenlijk hadden willen laten aborteren en dat ze eigenlijk niet geboren had mogen worden. Tamara is daardoor van mening dat ze een last is voor iedereen en wenst zelfs dat ze nooit geboren was.
Ze krijgt haar leven, door de lichamelijke én psychologische mishandelingen, niet op de rit Ze vlucht in drank, drugs en verkeerde relaties. Ze beseft dat, in haar leven, alle mannen klootzakken zijn en ze besluit dit dan ook te bewijzen. Uiteindelijk ziet Tamara het niet meer zitten en besluit ze om uit het leven te stappen. Op de dag dat ze haar afscheidsbrief schrijf gaat ze nog één keer op bezoek bij haar vader, om afscheid te nemen. Maar als ze aankomt heeft haar vader bezoek en dat zorgt ervoor dat haar leven weer kleur krijgt.
Ik merkte toen ik begon met lezen dat het verhaal mij wist te grijpen. Vooral het gevecht van Tamara met haar geloof vond ik bijzonder, want aanbidt ze nu de Islam, of is ze toch christelijk. Maar hoe verder ik in het verhaal kwam, hoe meer het verhaal wazig werd. Op een bepaald moment komt er, voor mijn gevoel te veel God en Jezus voorbij. Hierdoor merkte ik dat ik blij was toen ik het boek uit had. Ook viel mij op dat het boek afstandelijk geschreven is en met vrij weinig emoties. Dit vind ik persoonlijk een gemis aangezien dit een verhaal is wanneer net interessant wordt als de auteur de emoties over weet te brengen op de lezer. Nu weet ik natuurlijk niet of dit komt door de vertaling, of dit in de originele taal ook zo afstandelijk is.
Helaas, het verhaal was, voor mij persoonlijk, niet om aan te bevelen. Echter denk ik als je vaker boeken leest over het geloof, dat dit wel een interessant verhaal kan zijn.
Dit recensie-exemplaar ontvingen wij van Vrij Zijn. Dit beïnvloedt onze mening niet.
1
Reageer op deze recensie