Lezersrecensie
Deze #Mustread wil je gelezen hebben!
De genadestoel.
Alweer deel zes in de serie rondom Washington Poe en Tilly Bradshaw en wat houd ik van deze personages!
We starten met een therapiesessie waarbij Poe doctor Lang in de kliniek bezoekt. Dat Poe een zware tijd achter de rug heeft blijkt duidelijk. Het is namelijk helemaal niets voor Poe om in therapie te gaan en toch heeft hij ingestemd met deze sessies bij doctor Lang!
Poe blikt terug naar alle ellende die hij heeft meegemaakt en vertelt zijn hele verhaal aan dr. Lang. Het heden en verleden verspringen constant en wel zo dat als Poe aan het woord is geweest het verhaal doorgaat in het heden, het moment dat alles plaatsvindt. De manier waarop dit gebeurd is bijzonder te noemen, de uiteindelijke afloop is ronduit geweldig!
Het begon allemaal met een man die vastgeketend zat aan een boom en die gestenigd was. De man zat vol met tatoeages, ook met codes waar zelfs Tilly het moeilijk mee had. Deze moordzaak blijkt niet op zichzelf te staan, er lijkt een verbinding te zijn met een afschuwelijke moordzaak van 15 jaar geleden; waar een meisje haar ouders en broer afslachtte. Een sekte speelt een cruciale rol en dan vooral de therapieën die hier worden aangeboden. Therapieën die te gruwelijk voor woorden zijn! Maar ondanks de gruwelijkheden weet Craven ook lucht aan te brengen in het verhaal door humorvolle passages waarin vaak Tilly een rol speelt, maar zeker ook Poe en in dit geval met het ‘lijdend voorwerp’ Snoopy.
Wanneer het onderzoek vordert en er lastige vragen moeten worden gesteld aan mensen die in het verleden aan deze therapieën zijn blootgesteld, zet dit sommigen aan tot zelfmoord. Wat is hier allemaal aan de hand? Ja, daar denk je gaandeweg wel een idee van te krijgen. Toch is helemaal niets wat het lijkt en word je meerdere keren op het verkeerde been gezet. Uiteindelijk draait Craven het verhaal zelfs met gemak 360° in de rondte! Wat een twist! Maar dan het allerlaatste… dat baart me zorgen… het zal toch niet, nee hoor dat kan en mag echt niet! Ik weiger dit aan te nemen en in mijn achterhoofd houd ik me vast aan het feit dat Craven hier gewoon een twist aan gaat geven…. Toch? Deze #Mustread wil je gelezen hebben!
Alweer deel zes in de serie rondom Washington Poe en Tilly Bradshaw en wat houd ik van deze personages!
We starten met een therapiesessie waarbij Poe doctor Lang in de kliniek bezoekt. Dat Poe een zware tijd achter de rug heeft blijkt duidelijk. Het is namelijk helemaal niets voor Poe om in therapie te gaan en toch heeft hij ingestemd met deze sessies bij doctor Lang!
Poe blikt terug naar alle ellende die hij heeft meegemaakt en vertelt zijn hele verhaal aan dr. Lang. Het heden en verleden verspringen constant en wel zo dat als Poe aan het woord is geweest het verhaal doorgaat in het heden, het moment dat alles plaatsvindt. De manier waarop dit gebeurd is bijzonder te noemen, de uiteindelijke afloop is ronduit geweldig!
Het begon allemaal met een man die vastgeketend zat aan een boom en die gestenigd was. De man zat vol met tatoeages, ook met codes waar zelfs Tilly het moeilijk mee had. Deze moordzaak blijkt niet op zichzelf te staan, er lijkt een verbinding te zijn met een afschuwelijke moordzaak van 15 jaar geleden; waar een meisje haar ouders en broer afslachtte. Een sekte speelt een cruciale rol en dan vooral de therapieën die hier worden aangeboden. Therapieën die te gruwelijk voor woorden zijn! Maar ondanks de gruwelijkheden weet Craven ook lucht aan te brengen in het verhaal door humorvolle passages waarin vaak Tilly een rol speelt, maar zeker ook Poe en in dit geval met het ‘lijdend voorwerp’ Snoopy.
Wanneer het onderzoek vordert en er lastige vragen moeten worden gesteld aan mensen die in het verleden aan deze therapieën zijn blootgesteld, zet dit sommigen aan tot zelfmoord. Wat is hier allemaal aan de hand? Ja, daar denk je gaandeweg wel een idee van te krijgen. Toch is helemaal niets wat het lijkt en word je meerdere keren op het verkeerde been gezet. Uiteindelijk draait Craven het verhaal zelfs met gemak 360° in de rondte! Wat een twist! Maar dan het allerlaatste… dat baart me zorgen… het zal toch niet, nee hoor dat kan en mag echt niet! Ik weiger dit aan te nemen en in mijn achterhoofd houd ik me vast aan het feit dat Craven hier gewoon een twist aan gaat geven…. Toch? Deze #Mustread wil je gelezen hebben!
1
Reageer op deze recensie