Weinig spanning, maar een sterke vriendschap maakt het goed

Dat vriendschap enorm belangrijk kan zijn laat het YA-debuut van Chinouk Thijssen zien. In Blindelings raakt Ivy steeds dieper verstrengeld in de problemen van haar vriend Sander en haar vriendinnen Marsha en Kim zijn de enigen die haar de waarheid vertellen: dat ze niet zo stom moet doen en weg moet blijven van deze foute vriend.

Helaas duurt het lang voordat Ivy eindelijk doorheeft dat haar relatie met Sander niet goed is. Wat ziet Ivy eigenlijk in Sander? Hij lijkt alleen maar tegen haar te zeggen dat ze niet zo kinderachtig moet doen. Vooral aan het begin van het boek blijft hun relatie onderbelicht. Nooit lijken ze gezellig met elkaar te hangen en te kletsen en te lachen. Wat ziet ze toch ooit in deze onaardige jongen? Misschien dat hier sprake is van ‘liefde maakt blind’, maar waar komt die liefde dan vandaan? We komen in het boek nergens te weten hoe ze elkaar ontmoet hebben en waarom Ivy voor Sander gevallen is. Dit haalt helaas de spanning uit het verhaal, omdat het niet duidelijk is waarom Ivy niet ziet wat zo overduidelijk is. Had het niet veel spannender kunnen zijn als de lezer ook zachtjes gemanipuleerd werd en zou geloven in Sander’s onschuld?

Ivy is ook eigenlijk helemaal geen leuk mens. Hoofdpersonages hoeven natuurlijk niet perfect te zijn en ze kunnen verkeerde keuzes maken, maar als lezer moet je deze keuzes nog wel kunnen begrijpen en dat is in Blindelings nauwelijks mogelijk. Ivy heeft bijvoorbeeld overal een oordeel over, zoals de ongeschoren benen van haar vriendin Kim, of de pannen met eten die Sander op tafel zet. Het wordt je niet makkelijk gemaakt om met Ivy mee te leven.

Zo is er haar relatie met klasgenoot Yvonne. Soms lijkt Yvonne een cartooneske slechterik die kakelend bovenop een schimmige berg zit om haar wrede plannetjes te bekokstoven. Terwijl ze op andere momenten gewoon overkomt als iemand die contact zoekt met Ivy en een praatje probeert aan te knopen. Hier reageert Ivy eigenlijk standaard enorm onbeschoft op en ze noemt Yvonne meteen een bitch in haar gedachten, maar je zou haast denken dat Yvonne alle reden heeft om een hekel te hebben aan Ivy.

Ook al is de schrijfstijl van Chinouk Thijssen heel vlot, de tekst blijft vaak hangen op lange beschrijvingen. Sommige achtergrondinformatie had ook prima door de personages zelf besproken kunnen worden in plaats van dat Ivy het samenvat: show, don’t tell. Niet alle achtergrondinformatie lijkt ook iets toe te voegen aan het verhaal, of aan de personages. Is het nodig om alles uit te leggen? Moet er bijvoorbeeld uitgelegd worden wat een culinaire recensent doet? Zo vertelt Ivy aan de lezer: “Dat heb ik wel eens op tv gezien, bij een van die kookprogramma’s. Culinaire recensenten gaan allerlei restaurants af om gratis te eten en daarna een recensie in een blad of krant te plaatsen. Voor de recensenten doen de koks altijd extra hun best.” Uit het verhaal wordt verder wel duidelijk wat een culinair recensent doet, mocht de lezer niet weten wat dat is. Door het zo op te schrijven lijkt er niet veel vertrouwen te zijn in de lezer.

Uiteindelijk is het de vriendschap van Marsha en Kim die het boek (en ook Ivy) redt. Ook al is het verhaal verder niet heel spannend en is het enorm frustrerend om Ivy te volgen terwijl ze maar niets doorheeft (of door wil hebben). De vriendschap is heel geloofwaardig neergezet en daardoor ga je toch meeleven met de personages en hoop je dat het allemaal goed komt met Ivy. Voor de spanning hoeft het boek niet gelezen te worden, maar voor een verhaal waarin blijkt dat vriendinnen veel belangrijker zijn dan vriendjes is Blindelings zeker een aanrader.