Een spannend tweede deel dat de diepte in gaat

Let op: deze recensie kan spoilers van het eerste deel bevatten.

De dood blijkt verre van definitief in Cumulus van Neal Shusterman. In dit vervolg op Zeis staat de Orde van de Zeisen nog meer onder hoogspanning. Met een lading nieuwe personages én oude bekenden wordt de wankelende utopische wereld van de Cumulus verder uitgediept.

De macht ligt bij de grote alwetende AI, de Cumulus. Deze supercomputer heeft overal ogen en kan ingrijpen, waardoor misdaad en armoede verleden tijd zijn. Ook is een natuurlijke dood verleden tijd. De enige manier om definitief tot je einde te komen, is als je bent geselecteerd voor een dorsing door een Zeis. Dit is het enige aspect in het leven waar de Cumulus geen invloed op kan uitoefenen. En bij die Orde van Zeisen dreigt de boel nou juist enorm uit de hand te lopen.

Citra en Rowan proberen de problemen binnen de Orde van de Zeisen vanuit twee kanten op te lossen. Citra als Zeis Anastasia van binnenuit met de hulp van de legendarische Zeis Curie en Rowan van buitenaf als onofficiële Zeis Lucifer. Als je had gehoopt op meer Citra en Rowan (en hun beginnende romance) in dit tweede deel, dan zul je waarschijnlijk licht teleurgesteld zijn. Omdat de Orde op zoek is naar Rowan kan hij niet in de buurt van Citra komen, waardoor de twee elkaar maar weinig treffen.

Naast Citra en Rowan wordt het verhaal van Cumulus nog door een reeks andere personages verteld. Sommigen bekend, sommigen nieuw. Het is heel mooi gedaan hoe al deze personages als schaakstukken worden neergezet naar de ontknoping toe. Geen verhaallijntje wordt vergeten en als lezer ontdek je stukje bij beetje steeds meer. Door de vele spelers en de verschillende verhaallijnen is het wel een versplinterd verhaal geworden en duurt het lang voordat de grote lijn duidelijk begint te worden. Dit maakt dat het begin wat traag leest, terwijl de tweede helft naar de ontknoping toe juist erg spannend is.

In dit tweede deel leren we ook de Cumulus beter kennen en begint hij zelfs wat menselijke trekjes te vertonen. Hij houdt de Orde van de Zeisen nauwlettend in de gaten en dan vooral het welzijn van Citra, zijn favoriete Zeis. Want de Cumulus blijkt zeker een kant te kiezen tussen de botsende idealen van de oude en de nieuwe garde. Een escalerende situatie die gemakkelijk te vergelijken is met de polarisatie in onze huidige tijd. Via een omweg probeert de supercomputer toch in te grijpen, want volgens zijn berekeningen hebben Citra en Rowan een goede kans om de Orde weer op de juiste weg te helpen, zodat de wereld niet vergaat.

Cumulus is heel fijn geschreven, waarbij de vertaling vast niet gemakkelijk kan zijn geweest omdat er veel verzonnen woorden in te vinden zijn (zoals 'dodig' en 'tonisten'). Maar dit heeft vertaler Lydia Meeder mooi gedaan, waardoor alles heel natuurlijk overkomt. Nergens heb je het gevoel dat je een vertaald verhaal leest.

Het eerste boek in deze serie was filosofisch en het verhaal draaide vooral om het neerzetten van een utopische wereld waarin wat dingen misschien niet zo lekker liepen, maar het functioneerde nog wel. In dit tweede deel worden de problemen verder uitgediept. Cumulus begint langzaam, waarbij Shusterman de verschillende schaakstukken klaarzet om vervolgens in de ontknoping het hele schaakbord van tafel te gooien. Het verhaal is kunstig in elkaar gezet met veel oog voor detail. Kortom: Cumulus is een mooie vervolg op het verhaal in Zeis. Op naar het derde deel!