Afdwalende plotlijnen met zoetsappige liefdesverklaringen

Tja, wat valt er eigenlijk nog te zeggen over dit derde boek in De Alchemisten-serie dat niet ook al over de twee eerdere delen is gezegd? Net als de twee voorgaande delen is De indigo bezwering van Richelle Mead vermakelijk en gemakkelijk te lezen. Gelukkig gebeurt in dit boek niet alles pas in de laatste honderd pagina’s, waardoor de spanningsboog beter is uitgewerkt dan in het vorige deel.

Maar misschien is Richelle Mead in dit boek een beetje doorgeschoten in hoeveel er gebeurt. Misschien heeft ze door enorm veel gebeurtenissen in dit deel te proppen, geprobeerd om het traag op gang komende vorige deel te compenseren. In dit derde deel reist Sydney naar een bruiloft, ze gaat naar een alchemistenkerstviering, ze reist de hele tijd rond in Californië op zoek naar andere beginnende magiegebruikers, ze gaat op zoek naar ex-alchemist Marcus en zo gaat het maar door. Het lijkt wel alsof Sydney met van alles bezig is, behalve met haar oorspronkelijke rol: ervoor zorgen dat Jill niet gevonden wordt door andere Moroi.

De indigo bezwering bevat twee grote verhaallijnen die zich naast elkaar afspelen. Wat nog in Sydney’s oorspronkelijke rol (Jill beschermen) past is dat ze de geheimen van de alchemisten probeert te achterhalen. De gevluchte ex-alchemist Marcus zet haar aan het denken over haar eigen loyaliteit ten opzichte van de zaak van de alchemisten. Is ze het nog wel eens met hoe ze te werk gaan om hun doel te bereiken? Deze verhaallijn komt duidelijk voort uit wat zich in de eerdere boeken heeft afgespeeld en is hierdoor ook logisch in het verhaal. Helaas blijft deze verhaallijn vooral op de achtergrond doordat er iets in beeld komt waar meer aandacht aan wordt besteed: een slechte heks.

In de eerdere boeken in deze serie heeft Sydney ontdekt dat ze magische krachten heeft. Haar geschiedenislerares spoort haar aan om hier meer mee te doen, maar Sydney ziet dit niet zitten vanwege haar geloofsovertuiging. In dit boek moet Sydney wel oefenen met magie, omdat de zus van haar lerares het leven – en de magische krachten – uit jonge magiegebruikers zuigt om zelf sterker te worden. Het probleem van deze verhaallijn is, naast het feit dat het niet past in het grote verhaal van de serie, dat ze hier ontzettend stomme dingen doen. Het hele gevaar had misschien ontweken kunnen worden als ze wat beter hadden nagedacht. Ze komen erachter dat deze slechte heks waarschijnlijk overnacht in een B&B in een stad in de buurt. Hierop besluit de lerares van Sydney dat het een goed idee is als Sydney naar die B&B gaat om te vragen of de slechte heks daar is. Waarom denken ze dat dit een goed idee is? Uiteraard loopt dit dan ook allemaal niet erg goed af.

Naast deze twee verhaallijnen heeft Sydney het ook druk met haar liefdesleven. Er is geen liefdesdriehoek, maar er zijn genoeg redenen waarom Sydney eigenlijk niet samen kan zijn met de jongen waar ze verliefd op is. Resultaat is dat ze door het hele boek heen wisselt tussen zoenen en ruzie maken. Tussendoor krijgt ze nog een hele lading mierzoete liefdesverklaringen te horen, waar als lezer misschien eerder je ogen van gaan rollen dan dat je in zwijmel valt.

Toch zal dit boek geen teleurstelling zijn voor de liefhebbers van De Alchemisten-serie. Vooral Sydney’s liefdesleven zal veel lezers van de serie blij maken (al is het allemaal wel mierzoet). Door de vele verhaallijnen hoef je je ook geen moment te vervelen. Er zijn dus wel dingen die beter hadden gekund, maar dat neemt niet weg dat dit boek zeker voor entertainment zorgt.