Mooi einde, maar misschien een beetje te laat

Het verhaal in de eerste twee boeken van de ‘Seeker’-serie vertoonde enorm veel gaten. Met dit derde boek, Disruptor, vult Arwen Elys Dayton eindelijk de gaten op. Maar gebeurt dit eigenlijk niet te laat?  

Kort samengevat voor de drie hoofdpersonages gebeurt er dit: Quin komt steeds dichter bij een antwoord op het mysterie van het verhaal. John vindt zijn plekje in deze wereld. Shinobu raakt steeds verder bij zichzelf vandaan.  

Het verhaal van dit derde boek zit beter in elkaar. Het is logischer en de personages maken nog wel eens redelijke beslissingen. Ook maken ze nog steeds een boel stomme beslissingen, maar dat hoort ook wel weer bij het leven. John lijkt ook echt te groeien als persoon, wat hem een stuk sympathieker maakt dan in de eerdere boeken. Hij lijkt ook wat vrouwvriendelijker te zijn geworden. John is nog steeds een van de interessantere personages van het boek.  

Het is niet echt een compliment als nieuwe personages steeds het leukste zijn. Maar waar in het vorige boek Catherine het leukst was om te volgen, is dat nu Dex. Dex heeft (net als Catherine) een doel; welk doel weten we eerst nog niet, maar hij leeft ergens naartoe. Hij wordt gekoppeld aan Quin en ze zijn bijna het hele boek samen. Hierdoor overkomt Quin opnieuw alles, in plaats van dat ze zelf actie onderneemt. Ze helpt Dex en het nastreven van haar eigen doel zet ze even opzij. Prima keuze, want Dex is een stuk interessanter, maar het is jammer dat het hoofdpersonage uit het eerste boek op deze manier eigenlijk niet veel meer toe te voegen heeft in de latere delen.  

Waar de eerste twee delen flink wat misten in de opbouw is dat in dit derde boek niet meer het geval. Misschien omdat het kan steunen op de ietwat gammele opbouw van de eerste twee boeken. Het fundament wordt nu onder het gammele huis van de eerste twee delen gebouwd.  

Zo wordt eindelijk beantwoord wat er achter alle wapens en instrumenten zit: ‘magie of techniek?’ Het maakt het verhaal een stuk aangenamer om te lezen. Jammer dat de personages zelf nooit lang stil lijken te staan bij deze vraag. Het is te begrijpen dat de schrijfster het antwoord pas in het laatste deel van de serie wil weggeven, want dat maakt het natuurlijk mysterieus. Maar misschien hadden de personages er vanaf het eerste boek ook wel wat meer vragen over kunnen stellen in plaats van pas in dit derde deel.  

Een pluspunt is dat verdere ontwikkelingen nu logisch zijn. Om het met een cliché te zeggen: de puzzelstukjes vallen in elkaar. Misschien is Dayton ook wat meer gegroeid in deze wereld en voelt ze zichzelf er ook wat meer thuis. Jammer dat dit pas in het derde en laatste boek is gebeurd, want de eerste twee boeken konden nog wel wat extra logica gebruiken.  

Vergeleken met de twee eerdere boeken in de serie is dit derde deel een verademing. Eindelijk zijn ontwikkelingen logisch. Eindelijk zijn er antwoorden. De personages zijn een stuk aangenamer. De twists voegen wat toe aan het verhaal en lijken niet uit het niets te komen. Dit alles maakt Disruptor een fijn boek om te lezen, maar met de eerdere twee delen in het achterhoofd is het jammer dat dit alles pas in het laatste deel tot uiting komt. De eerdere boeken hadden iets meer informatie uit dit laatste boek kunnen gebruiken.