Matige sci-fi, redelijke romantiek en prima vermaak

‘Een geweldige mix van avontuur, sci-fi en romantiek’ zegt de aanprijzing op de achterflap. Laten we daar de ‘avontuur’ en de ‘sci-fi’ lichtjes doorstrepen, want de romantiek heeft in Duizend stukjes van jou van Claudia Gray absoluut de overhand.  

Marguerite reist in Duizend stukjes van jou door verschillende dimensies om de moord op haar vader te wreken. Hierbij krijgt ze hulp van Theo, terwijl Paul verdachte nummer één is. Hmm, twee mannelijke personages? Gaan we hier een driehoeksverhouding krijgen? Het antwoord is: ja. Marguerite heeft al wel snel haar keuze gemaakt, waardoor er verder niet heel veel spanning in zit. Maar ja, dit kan natuurlijk zowel positief als negatief gezien worden.  

Het boek begint midden in de actie en is hierdoor heel spannend. Marguerite bevindt zich in een interessante andere dimensie en ook al is de opbouw van de wereld matig, het is zeker een goed begin. Helaas is er dan die tweede dimensie die bezocht wordt. Aan het begin van het boek heeft Marguerite nog een doel, maar dat wordt hier bijna vergeten. Dit is prima als dit deel niet zo ontzettend lang zou zijn. Helaas wordt de hele plot op pauze gezet zodat Marguerite wat romantiek kan beleven.  

Hierbij komt ook meteen een probleem in beeld waar niet echt aandacht aan wordt besteed in het boek: Wat betekent het voor die andere versies van Marguerite dat zij zomaar hun lichamen overneemt? Door naar een andere dimensie over te stappen nemen de personages de autonomie weg van de andere versies van zichzelf. De andere Marguerites hebben niets meer te zeggen over hun eigen lichaam. Dit is vooral problematisch als Marguerite in het lichaam van een maagdelijke prinses (in deze dimensie is Marguerite een prinses) voor het eerst seks heeft. Dit kan allerlei gevolgen hebben voor het leven van deze Marguerite, maar de Marguerite die we volgen springt over naar een andere dimensie en denkt alleen maar over hoe ze die andere jongen mist.  

Het science deel van de ‘sci-fi’ rammelt verder aan alle kanten en roept meer vragen op dan het antwoorden geeft. Om door de verschillende dimensies te kunnen reizen is er een vuurvogel nodig. Dit is een apparaatje ontwikkeld door de ouders van Marguerite. Hoe dit alles werkt is erg oppervlakkig uitgelegd. Hoe werkt die vuurvogel? Waarom werkt het zo? Hoe kan Marguerite in een dimensie wel bestaan, maar haar oudere zus Josie niet? De meeste uitleg gaat niet dieper dan de volgende twee voorbeelden:  

Wanneer mensen naar een andere dimensie reizen, werkt het blijkbaar zo dat hun fysieke verschijning ‘niet langer observeerbaar' is.

Blijkbaar is die herinnering [van taal] anders verankerd in het brein dan emoties en ervaringen.

Dingen zijn ‘toevallig’ zo, of ze werken ‘blijkbaar’ op die manier. Dit komt over als lui, of alsof de auteur gewoon niet zo veel creativiteit heeft om op een goede uitleg te kunnen komen. De vuurvogel werkt omdat zij zegt dat het werkt. Als lezer moet je dus echt je hersens uitzetten en maar gewoon meegaan met die halfslachtige uitleg om te kunnen genieten van het verhaal.   

En er kan echt wel genoten worden van het verhaal. Vooral het begin is spannend en bijna niet weg te leggen. Aan het einde gebeurt er ook van alles, al is de ontknoping niet op alle punten even overtuigend. Maar dat middenstuk doet weinig voor het verhaal. Dit is gewoon zo’n boek waarin sommige delen wel werken, maar andere delen weer helemaal niet.  

Als Duizend stukjes van jou een cake was geweest, dan was de cake gemaakt van romantiek en het glazuur van science fiction, met een vulling van natte kranten. Als je niet veel interesse hebt in science fiction, maar wel in romantiek (misschien zelf historische romans, gek genoeg), dan is dit boek dus wel interessant. Voor fans van science fiction is dit boek dan weer geen aanrader. Dus ook al is de cover nog zo mooi, laat je er als sci-fi liefhebber niet door verleiden.