Goed idee, maar een teleurstellende uitvoering

Volgens een voorspelling is er een grote kans dat je de Boze Koningin wordt. Wat doe je dan? Koud als sneeuw van Gena Showalter (vertaald door Sandra Hessels) is een hervertelling van Sneeuwwitje en volgt het verhaal van Everly, die bang is om de Boze Koningin te worden. Is de schrijfster erin geslaagd om dit sprookje nieuw leven in te blazen?

YA is zeker niet onbekend met sprookjes, pasgeleden verschenen Stiefzus van Jennifer Donnelly en Cinder & Ella van Kelly Oram. En eerdere successen zijn 'The Lunar Chronicles'-serie van Marissa Meyer en Ontworteld en Zilvergaren van Naomi Novik. Koud als sneeuw past wel in het rijtje boeken waarin een sprookje met een twist wordt gebracht.

Everly leeft een standaard tienerleven. Ze gaat naar school, iedereen lijkt een hekel aan haar te hebben, haar zus Hartly lijkt te kunnen praten met dieren en Everly zelf lijkt via spiegels in verbinding te staan met een ander meisje. Volkomen normaal dus!

Everly komt achter het geheim van haar moeder: het gezin blijkt afkomstig uit sprookjeswereld Enchantia en Everly en Hartly zijn voorbestemd om een rol te spelen in het sprookje van Sneeuwwitje. Iedereen denkt dat Everly de Boze Koningin gaat worden. Dat ze met spiegels kan communiceren is dus geen toeval. Ze vertrekt naar Enchantia en gaat daar op avontuur om haar plek in deze wereld te vinden.

Koud als sneeuw heeft een goed idee, maar een matige uitwerking. Everly is als hoofdpersonage op momenten behoorlijk onsympathiek. Het is alsof de schrijfster zich alleen voor kan stellen dat iemand ‘kwaadaardig’ is omdat diegene boos is. Maar ze geeft nergens genoeg ruimte voor de reden waarom iemand boos is. Zo is Everly op het ene moment gewoon een leuke vriendelijke meid, maar ineens is ze boos op alles en iedereen.

Er had ook veel geschrapt kunnen worden. Voordat het verhaal echt begint moet de lezer zich al door flink wat tekst heen ploeteren. Het boek begint namelijk met de volgende stukjes: ‘Een eeuwenoud verhaal’, ‘Uit de kronieken van Enchantia’ en ook nog een proloog. Het verhaal wordt enorm afgezwakt door deze overbodige informatiedump aan het begin. Verder bestaat het boek voor bijna 80% uit Everly die door de bossen loopt, terwijl er vrij weinig gebeurt.

De proloog is ook eigenlijk het zwakste deel uit het verhaal. In het verhaal zelf is het een hele vreemde wending die niet logisch aanvoelt. Everly is van het ene op het andere moment uit op wraak. Wat erg geforceerd aanvoelt en het lijkt alleen maar te gebeuren zodat Everly een momentje heeft in het boek als ‘slechterik’. Terwijl ze wel een goede reden heeft om wraak te willen plegen! Maar dit is gewoon niet goed uitgewerkt.

Gena Showalter weet wel zo te schrijven dat je helemaal wordt meegetrokken in het verhaal. Ook werkt de romantiek om een of andere reden. Er valt dus wel te zwijmelen in dit boek. Het verhaal heeft zeker goede stukken en het heeft absoluut potentie. Het idee is origineel: dat verschillende personages weten dat ze onderdeel zijn van het verhaal van Sneeuwwitje, maar niemand die echt weet welke rol zij erin spelen. Dat is een leuke manier om een sprookje opnieuw te brengen, maar misschien was Koud als sneeuw nog niet helemaal klaar voor publicatie.