Spannend verhaal met interessante opbouw
Stel: je wordt met twee vrienden gegijzeld in een bank. Hoe kom je uit deze situatie? Voor een normaal iemand lijken er maar weinig opties te zijn. Maar als dochter van een meesteroplichter heeft Nora flink wat trucjes om uit te proberen op de gijzelnemers. Schrijver Tess Sharpe heeft Mijn vele gezichten een interessant startpunt gegeven, maar weet ze dit tot een goed einde te brengen?
De constructie van Mijn vele gezichten is een bijzondere. In totaal verstrijkt er nog geen drie uur tijd van begin tot eind van het boek. De gijzeling wordt haast tot op de minuut gevolgd en hier en daar onderbroken door een flashback waarin we meer te weten komen over het turbulente verleden van Nora. Hierdoor blijft het actieniveau in het boek vrij hoog en wordt de spanning flink opgevoerd. En kom je er als lezer langzaamaan achter hoe Nora is geworden zoals ze is.
Een nadeel van deze opbouw in het boek is dat de ‘huidige tijd’ vaak spannender en interessanter is dan de vele flashbacks. Waardoor de flashbacks soms ongewenste onderbrekingen zijn. Ook zijn er zo veel verschillende namen in de flashbacks dat het lastig wordt om ze uit elkaar te houden. Neemt niet weg dat het boek nog steeds erg vlot leest en een echte pageturner is.
Een mooi aspect in het boek is de driehoeksverhouding/vriendschap die Nora heeft met Iris, haar vriendin, en haar ex-vriend, nu goede vriend, Wes. De relatie tussen de drie is complex en tijdens de gijzeling groeien ze eerst verder uit elkaar voordat ze elkaar weer weten te vinden. Veel geheimen komen boven tafel en dat geeft naast de gijzeling nog meer spanning aan het verhaal.
Mijn vele gezichten, vertaald door Els van Son, heeft een fijne vlotte schrijfstijl. Hierbij staat het verhaal voorop en wordt er weinig tijd besteed aan literaire uitweidingen over hoe bijvoorbeeld een zonnestraal door een raam naar binnen dwarrelt. Het verhaal wordt direct en met een vleugje humor verteld. Hierdoor vlieg je zo door het verhaal heen.
Het is ook fijn dat de aandoening endometriose en ongesteldheid een echte plek heeft in dit boek. Iets wat in de meeste verhalen niet lijkt te bestaan, maar zeker veel impact kan hebben op het leven. Misschien dat het er een tikje te vaak over gaat. Maar toch is dit eerder verfrissend dan vervelend.
Mijn vele gezichten van Tess Sharpe is een interessant en spannend verhaal. Misschien dat het hier en daar wat ongeloofwaardig is – want hoe kan een tiener een volwassen man omver praten? – maar dat maakt het boek niet minder fijn om te lezen. Nora is een complex hoofdpersoon met complexe relaties en daar wordt rustig de diepte mee ingegaan, terwijl er tegelijkertijd veel actie en spanning is. Dit is knap gedaan. Zeker een aanrader!
Reageer op deze recensie