Toen alles kapot ging

Met elk boek in de ‘De laatste wachter’-serie wordt het verhaal grootser. Maar het gevaar neemt ook steeds grotere vormen aan. In het derde boek, Nachtrijder, wordt de hele wereld bedreigd. Dit allemaal doordat Eveline de Wilde Jacht heeft losgelaten door de Rode Poort te openen. En wow, hopelijk ben je niet te gehecht geraakt aan de personages in deze serie. Er vallen behoorlijk wat slachtoffers.  

Alexandra Penhryn Lowe creëert in dit derde boek een donkere wereld, waarin Eveline probeert te overleven en waarin ze probeert om haar fouten goed te maken. Eveline heeft in deel twee, Wolfsbloed, de Rode Poort geopend en de Wilde Jacht raast nu over de aarde en laat een spoor van dood en verderf achter. Het is aan de Wachters om een oplossing te vinden en zij laten Eveline buiten hun eigen onderzoek. Hierop gaat Eveline zelf op zoek naar een oplossing.  

Het grootste deel van het boek lijkt er eigenlijk niet zo veel te gebeuren. Ook al maakt de Wilde Jacht overal slachtoffers, het leven van Eveline lijkt langzaam door te gaan. Maar misschien dat dit achteraf gezien kan worden als de stilte voor de storm.  

De volwassen Wachters drukken Eveline op het hart dat ze juist heeft gehandeld door de poort te openen, want ze had geen andere keuze. Toch voelt ze zich enorm schuldig en dit gaat over in een enorm zelfmedelijden wat niet plezierig is om te lezen. Hierin lijkt ze ook meteen ontzettend jong. Je gaat haast de andere jongeren om haar heen gelijk geven wanneer ze weer eens onaardig tegen haar zijn (waarna Eveline nog meer medelijden krijgt met zichzelf).  

Het is misschien ook niet erg geloofwaardig dat een 14/15-jarig meisje zo enorm belangrijk is dat alleen zij de Wilde Jacht zou kunnen stoppen. Maar dit is iets wat vaak gebeurt bij YA-heldinnen. Gelukkig krijgt Eveline wel de ruimte om fouten te maken en is ze dus zeker geen perfect personage dat niets fout kan doen. Het is misschien zelfs het tegenovergestelde, want ze maakt juist enorm veel fouten.  

Een van de vele slachtoffers in het boek is de ‘oude’ Eveline. De pacifistische Eveline, die niet eens vlees kon eten, verdwijnt in dit derde boek helemaal. Dit begon al in het vorige boek, toen ze haar vriendin Yun moest neerschieten. Nu is Yun letterlijk haar kwelgeest. Eveline probeert te leven naar het advies van haar leraar Miguel: ‘Niet verliefd worden. Niet huilen om wat je meemaakt. Goed vechten. En niet bang zijn om dood te gaan.’ Eveline stapt over op een overleefstand, waardoor ze eigenlijk ook niet meer ‘leeft’. Ze vlakt uit en aangezien de lezer de wereld ziet door de ogen van Eveline hebben de vele slachtoffers hierdoor weinig impact op de lezer.  

Dat Eveline op momenten enorm irritant is en dat de rest van het boek wat tekortkomt in emotie, neemt niet weg dat het wel een spannend verhaal is. Gaat het de Wachters lukken om de Wilde Jacht te stoppen? De ontknoping is goed gedaan en is redelijk verrassend. Misschien dat de emotionele klap in het vierde deel gaat komen. In dit deel was Eveline natuurlijk ook nog druk bezig om het einde van de wereld te voorkomen. Het einde van Nachtrijder maakt erg benieuwd naar het vervolg. Waar kan het nu nog heen gaan?