Misschien ligt de vloek op dit boek

Vervloekingen is het tweede deel in de serie over De Graces van Laure Eve. De mysterieuze vraag ‘zijn het heksen’ is inmiddels opgelost en dit tweede deel brengt de magie meer op de voorgrond. Maar wat is verder eigenlijk het verhaal?  

Net nadat hoofdpersonage River aan het einde van het eerste boek een beetje interessant begon te worden, raakt ze helaas in het tweede deel nog verder op de achtergrond. In het tweede deel neemt namelijk de jongste Grace het vertelstokje over. Dit is misschien een logische stap, aangezien ‘de Graces’ wel de hoofdfiguren zijn in deze serie. Maar F. Scott Fitzgerald wist ook een heel interessant boek te schrijven over ‘De Grote Gatsby’, door op een afstandje te blijven van degene waar het boek over gaat. (Om even terug te grijpen op een klassieker.)  

Aan de ene kant lijkt het logisch om het verhaal te vertellen vanuit één van de Graces, maar het neemt ook wel de magie weg van het mysterie dat draait om wie de Graces nu echt zijn. Summer is wel een veel interessantere verteller dan River was. Ze heeft een mening en onderneemt actie, waardoor ze veel beter van het papier afkomt en een echt persoon lijkt.  

De achterflap van het boek belooft een spannend verhaal over een vloek, tarrotkaarten en een belangrijke rol voor River. Dat is niet gelogen, deze onderdelen komen inderdaad voor in het boek. Samen met nog een hele lading andere verhaallijnen die nergens eindigen.  

De auteur lijkt niet te weten waar het naartoe moet met het verhaal. Summer en haar broer en zus hebben steeds weer andere ‘vijanden’ en problemen om op te lossen. Er zijn er te veel, maar alles is ook te oppervlakkig en snel opgelost, waardoor het nergens echt boeit. Tot het laatste probleem, maar dit had dus een veel beter opbouw moeten krijgen.  

Deel twee van De Graces kampt een beetje met hetzelfde probleem als het eerste boek: er gebeurt heel lang niets (of juist heel veel?). Doordat het verhaal overal en nergens naartoe gaat zit er helemaal geen vaart in het boek. Pas in het laatste kwart van het boek gaat het gaspedaal erop en lijkt er eindelijk echt iets belangrijks te gebeuren.   Er zijn echter ook momenten waar extra redactie fijn was geweest. Zo zegt Summer aan het begin van het boek dat ze over drie uur met de trein moeten vertrekken, maar daarna gebeurt er nog zo veel in huis dat je je afvraagt of drie uren in de wereld van De Graces eigenlijk een dag duurt.  

Ook praten de personages lang over een bezwering die ze willen uitvoeren, wat doet denken dat dit een belangrijke gebeurtenis is. Maar uiteindelijk gebeurt de uitvoering buiten beeld en krijgt de lezer daar helemaal niets van mee. Erg jammer en het maakt duidelijk dat de schrijfster ook niet echt wist wat nu belangrijk was in het verhaal.  

Hoe leuk en interessant het idee van deze serie ook leek, de uitwerking is helaas enorm teleurstellend. Daar heeft dit tweede deel niet veel aan veranderd.