Verloren in het verleden

Nadat ik Hoor de stilte spreken van Pia Pauwels had gelezen, was ik heel benieuwd naar haar laatste spannende roman.

Het verhaal:
Terwijl Antwerpen opgeschrikt wordt door bloedige aanslagen in het drugsmilieu, wordt Giuliano Rossi, chauffeur van diamantair Aron Levi, wakker in een onbekende kamer. De wind huilt door de spleten van het dichtgetimmerde raamkozijn. Zijn hoofd bonkt en hij proeft de ijzeren smaak van bloed in zijn mond. De kettingen om zijn polsen snijden als messen in zijn vel. Waar is hij?
De bliksem klieft door de lucht wanneer Sofie Van Aken vanuit het raam aan de overkant getuige is van de moord op terminale patiënt Viktor Gerritsen. Niemand gelooft haar. Alleen Robert Janssens, voormalig rechercheur en patiënt in het ziekenhuis, biedt aan de moord met haar op te lossen.
Door toeval raakt Sofie betrokken bij de ontvoeringszaak en wordt ze geconfronteerd met het tragisch verkeersongeluk van haar ouders en het verlies van haar eerste grote liefde. Of zit er meer achter?
Al snel blijkt dat ook de moordenaar haar gezien heeft door het venster. Zal Sofie tijdig de moordenaar ontmaskeren? En zal Giuliano uit de klauwen van zijn belagers weten te ontsnappen?

We volgen Sofie een alleenstaande vrouw die soms een beetje onhandig is, maar ook altijd klaar staat om andere mensen te helpen. Ze heeft al veel mee gemaakt in haar leven en dat draagt ze onbewust in haar rugzakje mee.

De proloog zorgt ervoor dat je door wilt lezen, het begin is gelijk spannend met een deel mysterie. Het verhaal komt daarna een beetje langzaam op gang, je zou kunnen zeggen dat het een slow-burn cosy crime is. De korte hoofdstukken en de geheimzinnigheid in het verhaal zorgen ervoor dat je gemakkelijk verder leest.

Het verhaal zit best ingewikkeld in elkaar. Er gebeurd veel wat ervoor zorgt dat je wel je aandacht bij het boek moet houden. De twee verhaallijnen komen samen en lopen in elkaar over. Op sommige momenten vlieg je door het verhaal heen door de opgebouwde spanning en op andere momenten is het wat rustiger. Je kan het vergelijken met een achtbaan, de klim naar boven is langzaam en de vaart naar beneden is pijlsnel. Dat vond ik persoonlijk jammer, want het is een goed verhaal en zou beter tot zijn recht zijn gekomen als de spanning een mooie constante opbouw had naar het einde toe.

Verloren in het verleden is een slow-burn cosy crime verhaal met een mix van actie, spanning, geheimzinnigheid maar ook met romantiek. Ik ben benieuwd waar Pia Pauwels ons de volgende keer mee gaat verrassen.
Ik geef het 3,5 ster.