Lezersrecensie
Een serie welke je niet snel loslaat
Rechercheur De Klerck en de ongewenste dood- – P Dieudonne’ ****
“ Een serie welke je niet snel loslaat, steeds weer word je op het verkeerde been gezet”
Auteur: P. Dieudonné
Deel 9 in de serie over rechercheur Lucien de Klerck en zijn assistent Ruben Klaver van Het Rotterdamse hoofdbureau waarin het begint met een moord zonder lijk.
Ook dit keer wordt je tijdens het lezen getriggerd om er achter te komen wie de moordenaar kan zijn. Mijn gedachten gingen alle kanten op, net als die van De Klerck en Klaver en het is jammer dat in de serie over deze rechercheur De Klerck, ik er altijd naast zit, ook al denk ik goed te zitten. Pas tijdens het uiteindelijke “slotakkoord” wanneer na een etentje, op het woonschip van De Klerck en zijn vrouw Annie, door De Klerck aan Annie, Ruben en diens echtgenote Josina de hele theorie uiteen gezet wordt kom je het echte hoe en wat en wanneer te weten.
De Klerck wordt op een ochtend opgewacht in het hoofbureau door een oude bekende, die komt vertellen dat er een moord in zijn schoenen wordt geschoven, die hij echt niet begaan heeft. Dit is het begin van een verhaal dat meerdere doden kent en een steeds ingewikkeldere ontknoping. Een lichaam in het park dat niet ligt waar het hoort te liggen, een lichaam in een keuken van een persoon die daar niet thuis hoort en een dode die net te laat wordt gevonden.
Een verhaal waarbij iedere stap die er wordt gezet je dichterbij of juist verder van de waarheid afbrengt.
138 bladzijden speuren en op het puntje van je stoel zitten, wie en waarom werden deze moorden gepleegd.
“Vanaf het achterplaatsje volgde De Klerck de verrichtingen in het inwendige van de woning. Zijn gedachten keerden echter terug naar de man die al twee moorden had gerapporteerd en die onder verdachte omstandigheden op deze plaats delict was geweest. Speelde hij een geraffineerd spel om zichzelf als slachtoffer te positioneren?”
Deze serie laat je niet gauw los, zo knap hoe je in zo’n kort verhaal zoveel plottwisten kunt verwerken zodat je steeds net naast het juiste plot zit.
“ Een serie welke je niet snel loslaat, steeds weer word je op het verkeerde been gezet”
Auteur: P. Dieudonné
Deel 9 in de serie over rechercheur Lucien de Klerck en zijn assistent Ruben Klaver van Het Rotterdamse hoofdbureau waarin het begint met een moord zonder lijk.
Ook dit keer wordt je tijdens het lezen getriggerd om er achter te komen wie de moordenaar kan zijn. Mijn gedachten gingen alle kanten op, net als die van De Klerck en Klaver en het is jammer dat in de serie over deze rechercheur De Klerck, ik er altijd naast zit, ook al denk ik goed te zitten. Pas tijdens het uiteindelijke “slotakkoord” wanneer na een etentje, op het woonschip van De Klerck en zijn vrouw Annie, door De Klerck aan Annie, Ruben en diens echtgenote Josina de hele theorie uiteen gezet wordt kom je het echte hoe en wat en wanneer te weten.
De Klerck wordt op een ochtend opgewacht in het hoofbureau door een oude bekende, die komt vertellen dat er een moord in zijn schoenen wordt geschoven, die hij echt niet begaan heeft. Dit is het begin van een verhaal dat meerdere doden kent en een steeds ingewikkeldere ontknoping. Een lichaam in het park dat niet ligt waar het hoort te liggen, een lichaam in een keuken van een persoon die daar niet thuis hoort en een dode die net te laat wordt gevonden.
Een verhaal waarbij iedere stap die er wordt gezet je dichterbij of juist verder van de waarheid afbrengt.
138 bladzijden speuren en op het puntje van je stoel zitten, wie en waarom werden deze moorden gepleegd.
“Vanaf het achterplaatsje volgde De Klerck de verrichtingen in het inwendige van de woning. Zijn gedachten keerden echter terug naar de man die al twee moorden had gerapporteerd en die onder verdachte omstandigheden op deze plaats delict was geweest. Speelde hij een geraffineerd spel om zichzelf als slachtoffer te positioneren?”
Deze serie laat je niet gauw los, zo knap hoe je in zo’n kort verhaal zoveel plottwisten kunt verwerken zodat je steeds net naast het juiste plot zit.
1
Reageer op deze recensie