Samen 'ieder voor zich'

Het neemt je mee, dit verhaal verteld door een oudere man, Joe. Het pakt je en gaat onder je huid zitten. Jean-Baptiste Andrea schrijft met heldere zinnen, waarin hij Joe aan het woord laat. En Joe legt je in zijn relaas uit wat de reden is dat hij op openbare plekken Beethoven speelt op de piano. Die reden is gruwelijk pijnlijk en hartverwarmend mooi tegelijk. Hij neemt je mee naar De Grens, een Supersonische boem, Het Nest, de Tunnel, de Vergetelheid en de vrienden die 'ieder voor zich' maar uiteindelijk toch 'samen'.

Er waren momenten in het verhaal waarop het verder lezen even wat moeilijker was. Door een zinnetje wat eerder geschreven was. Zo'n zinnetje dat ineens weer opduikt in je hoofd en waarvan je denkt; het zal toch niet nu? En dan toch de bladzijde omslaan en het volgende hoofdstuk lezen. Want dat laat Jean-Baptiste Andrea je wel doen. Hij geeft de lezer het verlangen om te weten. Het willen weten hoe het verder gaat.

Deze roman, met verve geschreven en met dezelfde verve vertaald door Martine Woudt is een aanrader!