Come dance with me in Ireland
“Being Irish, he had an abiding sense of tragedy, which sustained him through temporary periods of joy” (W.B. Yeats).
“To be Irish is to know that in the end the world will break your heart” (Daniel Patrick Moynihan).
“The tune was, as the best of Ireland was, melancholy and lovely as a lover’s tears” (Nora Roberts).
Het groene pad van Anne Enright is hierop geen uitzondering. Alle personages dragen een depressieve noot, ze verlaten Engeland of lopen in Ierland tegen hun (nood)lot aan. Geen vrolijke roman dus, maar wel een mooi inkijkje in de Ierse ziel.
Enright draait al even mee: ze begon met schrijven begin jaren ’90. Ze verwierf internationale bekendheid toen haar boek De samenkomst in 2007 de Man Booker Prize won. Ook Het groene pad werd dit jaar genomineerd, maar won niet. In deze roman draait het om een gezin, Rosaleen en Pat Madigan, met vier kinderen: de homoseksuele Dan, de burgerlijke Constance, ontwikkelingswerker Emmet en de alcoholistische Hanna. Allen hebben ze een slechte band met hun moeder en ook de relaties onderling zijn niet bepaald warm te noemen. Na jaren van weinig contact, komen ze samen met kerst, omdat Rosaleen haar huis wil verkopen. En zoals het een echte kerst betaamt, ontaardt dit natuurlijk in een drama.
In het eerste deel komen de kinderen om de beurt aan het woord, ieder in een eigen hoofdstuk, in een eigen jaartal. Dat zorgt ervoor dat je in het begin op afstand blijft. Er is niet genoeg tijd of diepgang om de karakters echt te leren kennen. Het voelt meer alsof je het fotoalbum van een onbekende doorbladert. Gek genoeg is het de verhaallijn van Rosaleen die wél naar de keel grijpt, hoewel zij het minst aan het woord is. Het is in haar dat het vervliegen van de tijd en de bijbehorende pijn het meest zichtbaar is. Ze brokkelt steeds verder af, net als haar huis. Op kerstavond wordt het haar teveel. Ze loopt weg, richting zee, waar ze vroeger met Pat liep in hun verkeringstijd. Enright bouwt het precies goed op. Als schaduwfiguur in de verhalen van haar kinderen, is Rosaleen eigenlijk de sleutelfiguur in het boek. “Mijn maagdenbloem, de mooiste bloem. Hier ergens hadden ze elkaar voor het eerst gekust, terwijl haar hondje uitkeek over zee en wachtte tot ze klaar waren. […] ‘Hah’, zei ze, omdat ze veertig jaar van Pat Madigan had genoten, en ‘Hah’, omdat hij dood was en zij nog leefde, hier op het groene pad. Al jaren niet meer op de mond gekust. Jaren.”
Enrights schrijfstijl doet denken aan Frank McCourt, die in 1996 op 66-jarige leeftijd debuteerde met De as van mijn moeder. Eenvoudig en realistisch dus, met scherp oog voor details. Geen poëzie maar proza. Daardoor duurt het even voor je in het boek zit – het is té echt, te staccato – maar als aan het einde het schilderij af is, het groene pad bewandeld, is de wereld van de Madigans net zo reëel als die van jezelf. En wil je, ondanks al het verdriet, niets liever dan zelf de ruige heuvels van het feeërieke Ierland beklimmen.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Caroline Soesbergen
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
