Te dik

De titel is mooi, een aantal stukken zijn mooi. Maar het boek hoeft, voor wat het te vertellen heeft, niet zoveel letters te hebben.
Ik moest een aantal keren denken aan de boeken van Karl Ove Knausgård. Alsof Isik hem als voorbeeld heeft genomen en ook veel tekst aan dagelijkse dingen wil wijden. Maar wat bij Knausgård wel werkte, stond me hier tegen. Ik mis de emotie.
Het boek heeft duidelijk een cliffhanger. Er zal wel een vervolg komen. Waarom gedroeg hij zich zo egocentrisch? Waarom heeft hij niet tegen die docenten gezegd dat ze wél die schrijver bezocht hebben. Hij doet alsof hij veel om het meisje geeft, maar hij laat het alleen blijken door met haar op reis te gaan en die schrijver te ontmoeten. Haar wens. Hij om misschien…. Als deze verwachting niet uitkomt, legt hij contact met een andere vrouw en vertelt zijn vriendin er niet over. Hij gedraagt zich zo onbetrouwbaar. Zoals zijn vader? Hij benoemt dit zelf ook. Gaan we dit in het volgend boek horen? Waarom reageert hij niet op de mails van zijn zus en vertrekt hij meteen als zijn moeder misschien gevaar loopt. Zonder dat meisje nog gezien te hebben. Nogmaals, een aantal beschrijvingen zijn prachtig, (de kaft ook..) maar ik mis te veel echte diepte om het boek meer dan drie sterren te kunnen geven.