Een reis vol mysterie

Na het overlijden van José María Valcárcel wordt Katia Steiner betrokken bij het inventariseren van wat deze beroemde wetenschapper na heeft gelaten aan de wereld. Tijdens dit inventariseren valt haar oog op een gravure die een wonderbaarlijke aantrekkingskracht op haar heeft. Katia onderzoekt de papieren van Valcárcel en komt tot de ontdekking dat de professor meer dan alleen een stoffige oude man was. Ze leest over een geheim genootschap, de club van Dertien. Aangetrokken door wat Katia leest in de dagboeken en notities van de professor, besluit ze het aanbod van een neef te accepteren en haar taak als uitvoerder van het testament te blijven voortzetten. Ze leert Valcárcel kennen zoals niemand hem kende en raakt in de ban van de bijzondere reizen van deze man en de leden van de club van Dertien. Wat trok haar in de gravure? Wat is de gave waar deze mannen over beschikken? Terwijl Katia steeds verder gegrepen wordt door het werk, blijkt dat iemand op de hoogte is van de gave van Valcárcel, iemand met veel macht, iemand die niet bang is vanuit een andere dimensie te handelen.
De avonturen van Katia zijn mooi neergezet. Zodra je in haar wereld bent gedoken, laat het verhaal je niet meer los. Ze is een vrouw die de nodige fouten maakt en vele tekortkomingen heeft. Ze is geen held maar een mens op zoek naar een identiteit, iemand die is gevlucht voor haar mislukte verleden.
Barcelo weet de karakters van de personages zeer herkenbaar neer te zetten, wat erg prettig leest. De verhaallijn is goed te volgen en het predicaat ‘literair’ past in alle opzichten bij dit boek. De schrijfstijl van Barcelo is daarentegen niet bepaald helder. Ze hanteert veelal lange zinnen, waardoor je -vooral in het begin- gedeeltes moet herlezen. De soms wat langdradige stukken die het verhaal kent, waar het gaat over de notities van de professor, maken dat je geregeld moet schakelen van heden naar verleden.
De plot is nauwelijks verrassend. Alleen aan het begin van het verhaal word je aangezet tot doorlezen. In het verdere verloop gebeurt er nauwelijks iets.
Barcelo hanteert een mooie maar eigenzinnige stijl die niet bij iedereen in de smaak zal vallen. Geef het verhaal de tijd zich te ontvouwen en je zult het ongetwijfeld waarderen. Heb je dit geduld niet, laat Stemmen uit het verleden dan voor wat het is.