God keek toe en schudde meewarig zijn hoofd…

Juan Gómez-Jurado, geboren te Madrid op 16 december 1977, is journalist. Hij werkte voor diverse Spaanse radiostations. Momenteel is hij een van de meest succesvolle jonge Spaanse schrijvers aller tijden. Zijn tweede thriller, Contract met God, is verwachtingsvol ontvangen door de internationale pers, na zijn succesvolle vorige boek, Spion van God.
Heinrich Graus, een Oostenrijkse oorlogsmisdadiger, gaat na de Tweede Wereldoorlog als Baltasar Handwurz door het leven en is in het bezit van een kaars van de Joodse familie Cohen. Deze kaars wordt gezocht omdat hij belangrijke informatie zou bevatten over de plaats waar de Ark des Verbonds zich bevindt.
De miljardair Raymond Kayn heeft geld en middelen beschikbaar gesteld om, met een geselecteerde groep mensen, deze schat te gaan zoeken. De groepsleden kennen elkaar niet en worden overal ter wereld vandaan gehaald. Onder de 23 leden bevinden zich de journaliste Andrea Otero en Antony Fowler (priester) alias Tony Brent en lid van de Heilige Alliantie, de geheime dienst van het Vaticaan.
In een expeditie naar Jordanië wordt pas goed duidelijk dat niemand de groep mag verlaten tot de Ark is gevonden. Maar met evenveel enthousiasme als de expeditieleden zich inzetten om dit doel te bereiken, is een onzichtbare tegenstander er alles aan gelegen om dat te voorkomen. Ondanks het feit dat religie uitgangspunt is van de expeditie, draait men de hand niet om voor een moord als dat het doel dichterbij brengt.
Gómez durft het in dit verhaal aan om diverse geloofsgroeperingen en politieke genootschappen kritisch te benaderen. Vreemde culturen zoals het koffieritueel van de Bedoeïenen en de liefde om als Moslim te sterven voor Allah wordt met overtuiging beschreven. Tevens schuwt hij de dubbele agenda van Het Vaticaan niet of het nu het Nazi-tijdperk betreft of haar visie omtrent het ontstaan van God.
Gómez besteedt ook tijd aan herkomst en maatschappelijke achtergrond van de belangrijke personages in het verhaal. Dat is van belang omdat de 23 leden van de expeditie voor elkaar volkomen onbekenden zijn. Ook op dat punt is het verhaal mooi rond, maar daar schuilt gelijk een gevaar in. In bepaalde gevallen “lijkt” het dat het verhaal een nieuw personage nodig heeft en op een dergelijk moment wordt dan ook werkelijk een nieuw karakter geïntroduceerd, compleet met achtergrond en alles er omheen. Het stoort gelukkig in het geheel niet en de persoon belandt naadloos in het verhaal.
Een dubieus punt is het gemak waarmee Gómez personen in het verhaal laat verdwijnen. Op enig moment ontstaat de gedachte dat zijn doelstelling is om niemand te laten overleven. Hoe dat afloopt is echter op een knappe en verrassende wijze door Gómez opgelost.
Gewoon een goed boek met een verhaal dat tevens veel interessante informatie bevat.