Lezersrecensie
EEN GLASHELDER INKIJKJE IN DE WERELD VAN DE FORENSISCH PATHOLOOG
[RECENSIE] De doden spreken van Philippe Boxho
EEN GLASHELDER INKIJKJE IN DE WERELD VAN DE FORENSISCH PATHOLOOG
++ ‘Nu het lichaam op de buik ligt, ga ik op zoek naar een uitgangswond, maar niet als een dolle hond die overal tegelijk zoekt en nergens echt aandacht aan besteedt. Ik begin met het onderzoeken van het hoofd en werk omlaag naar de voeten, dan weer van de voeten naar het hoofd, waarbij ik alles noteer wat ik tegen kom’ ++
Oorspronkelijke titel: Les morts ont la parole
ISBN: 978 94 031 0700 4
Uitgegeven door: Uitgeverij Volt
Pagina’s: 254
Vertaling: Ed van Eeden
Beoordeling: ⭐️⭐️⭐️⭐️
Philippe Boxho is professor in de Geneeskunde aan de universiteit van Luik en forensisch arts. Al dertig jaar snijdt hij in lichamen van mensen die onder verdachte omstandigheden zijn overleden om de doodsoorzaak te achterhalen en werkte hij mee aan de geruchtmakendste zaken. Dokter Boxho is een nuchter mens, getuige een antwoord op een vraag van een journaliste die samen met hem twee onderzoeken bezocht. Op de vraag van haar “dokter, hoe komt u uit zo’n zaak?” Boxho gaf haar hierop het antwoord “Door de deur!”
Zo’n reactie impliceert dat hij zich voor de volle honderd procent op een pathologisch onderzoek kan richten maar na het beëindigen ervan, zich ook mentaal volledig kan afsluiten van de zaak. Met het boek De doden spreken, dat voornamelijk uit eigen ervaringen bestaat, maakt hij in feite korte metten met de schijnwereld die CSI en dergelijke Tv-programma’s om het vak forensisch patholoog hebben gevormd.
Dokter Philippe Boxho is niet alleen een deskundig forensisch patholoog maar ook beschikt hij over een begenadigd schrijftalent. In De doden spreken beschrijft hij in meer dan dertig casussen op welke wijze hij, in de meeste gevallen, en anderen met het verschijnsel dood onder verdachte omstandigheden is om gegaan. Zijn ervaringen gaat hierin zover dat er niet wordt geschroomd om reeds begraven lichamen op te laten graven om naar sporen te zoeken die kunnen helpen om forensische vraagstukken op te lossen.
Natuurlijk is het niet de functie van een recensie om hierin een volledig verslag te doen van in het boek detaillistisch beschreven onderzoeken. Wel kan worden gezegd dat de samenstelling van de individuele onderzoeken zodanig is gekozen dat hiermee ten volle kan worden aangetoond dat de uitslag volledig kan overeenstemmen met een vermoeden, maar ook een nooit verwachte oplossing tot de mogelijkheden kan behoren.
++ ‘Het ontbreken van een kogelhuls kan drie oorzaken hebben: de eerste is dat er niet goed is gezocht en dat de huls nog ergens ligt; de tweede is dat de schutter de huls heeft opgeraapt en meegenomen en de derde is dat er geen pistool maar een revolver is gebruikt’ ++
De auteur heeft, ondanks de ernst en treurigheid van de onderwerpen, zijn schrijfstijl altijd luchtig weten te houden. Het is zeker niet als een grote regenbui van treurnis maar omdat het accent steeds ligt op de uiteindelijke oplossing, eerder een boek vol verrassingen. Een boodschap klinkt wel uit iedere casus; ga nooit uit van het meest vanzelfsprekende maar zoek altijd door tot je dat ene feitelijke bewijs vindt dat het anders is verlopen dan iemand je wilt laten denken.
Samengevat is De doden spreken meer een informatieve bundeling van een aantal forensisch pathologische casussen waarin de auteur vanuit zijn eigen praktijkervaringen, een greep heeft gedaan met een grote diversiteit aan inhoud en resultaat. Daartegenover kan wel de conclusie worden getrokken dat een serie als CSI ver buiten de werkelijkheid verslag doet van de wereld van de forensische pathologie.
Eindoordeel: 4,0 sterren
EEN GLASHELDER INKIJKJE IN DE WERELD VAN DE FORENSISCH PATHOLOOG
++ ‘Nu het lichaam op de buik ligt, ga ik op zoek naar een uitgangswond, maar niet als een dolle hond die overal tegelijk zoekt en nergens echt aandacht aan besteedt. Ik begin met het onderzoeken van het hoofd en werk omlaag naar de voeten, dan weer van de voeten naar het hoofd, waarbij ik alles noteer wat ik tegen kom’ ++
Oorspronkelijke titel: Les morts ont la parole
ISBN: 978 94 031 0700 4
Uitgegeven door: Uitgeverij Volt
Pagina’s: 254
Vertaling: Ed van Eeden
Beoordeling: ⭐️⭐️⭐️⭐️
Philippe Boxho is professor in de Geneeskunde aan de universiteit van Luik en forensisch arts. Al dertig jaar snijdt hij in lichamen van mensen die onder verdachte omstandigheden zijn overleden om de doodsoorzaak te achterhalen en werkte hij mee aan de geruchtmakendste zaken. Dokter Boxho is een nuchter mens, getuige een antwoord op een vraag van een journaliste die samen met hem twee onderzoeken bezocht. Op de vraag van haar “dokter, hoe komt u uit zo’n zaak?” Boxho gaf haar hierop het antwoord “Door de deur!”
Zo’n reactie impliceert dat hij zich voor de volle honderd procent op een pathologisch onderzoek kan richten maar na het beëindigen ervan, zich ook mentaal volledig kan afsluiten van de zaak. Met het boek De doden spreken, dat voornamelijk uit eigen ervaringen bestaat, maakt hij in feite korte metten met de schijnwereld die CSI en dergelijke Tv-programma’s om het vak forensisch patholoog hebben gevormd.
Dokter Philippe Boxho is niet alleen een deskundig forensisch patholoog maar ook beschikt hij over een begenadigd schrijftalent. In De doden spreken beschrijft hij in meer dan dertig casussen op welke wijze hij, in de meeste gevallen, en anderen met het verschijnsel dood onder verdachte omstandigheden is om gegaan. Zijn ervaringen gaat hierin zover dat er niet wordt geschroomd om reeds begraven lichamen op te laten graven om naar sporen te zoeken die kunnen helpen om forensische vraagstukken op te lossen.
Natuurlijk is het niet de functie van een recensie om hierin een volledig verslag te doen van in het boek detaillistisch beschreven onderzoeken. Wel kan worden gezegd dat de samenstelling van de individuele onderzoeken zodanig is gekozen dat hiermee ten volle kan worden aangetoond dat de uitslag volledig kan overeenstemmen met een vermoeden, maar ook een nooit verwachte oplossing tot de mogelijkheden kan behoren.
++ ‘Het ontbreken van een kogelhuls kan drie oorzaken hebben: de eerste is dat er niet goed is gezocht en dat de huls nog ergens ligt; de tweede is dat de schutter de huls heeft opgeraapt en meegenomen en de derde is dat er geen pistool maar een revolver is gebruikt’ ++
De auteur heeft, ondanks de ernst en treurigheid van de onderwerpen, zijn schrijfstijl altijd luchtig weten te houden. Het is zeker niet als een grote regenbui van treurnis maar omdat het accent steeds ligt op de uiteindelijke oplossing, eerder een boek vol verrassingen. Een boodschap klinkt wel uit iedere casus; ga nooit uit van het meest vanzelfsprekende maar zoek altijd door tot je dat ene feitelijke bewijs vindt dat het anders is verlopen dan iemand je wilt laten denken.
Samengevat is De doden spreken meer een informatieve bundeling van een aantal forensisch pathologische casussen waarin de auteur vanuit zijn eigen praktijkervaringen, een greep heeft gedaan met een grote diversiteit aan inhoud en resultaat. Daartegenover kan wel de conclusie worden getrokken dat een serie als CSI ver buiten de werkelijkheid verslag doet van de wereld van de forensische pathologie.
Eindoordeel: 4,0 sterren
1
Reageer op deze recensie
