Deaver is een ware meester

Jeffery Deaver heeft met criminalist Lincoln Rhyme en rechercheur Amelia Sachs een gouden duo op de thrillerwereld gezet. Soms met Kathryn Dance maar meestal als duo halen ze onvoorstelbare kunstjes uit om criminele activiteiten, van welk niveau dan ook, te stoppen. In het laatste verhaal van Deaver is het niet anders, ook al moeten Rhyme en Sachs hierbij diep gaan. Lees en huiver mee...

Assistent hulpofficier van justitie, Nance Laurel, wil per se dat Rhyme en Sachs zich op de moordzaak werpen van Robert Moreno. Hij is doodgeschoten maar zijn bodyguard en een aanwezige journalist werden door rondvliegend glas ook gedood. Vanwege de complexiteit en de weinige gegevens, is deze zaak een kolfje naar de hand van Lincoln, die er graag zijn tanden inzet. Maar hogere machten van de overheidsdienst NIOS (National Intelligence and Operations Service) zijn met dat gegraaf niet zo blij en proberen op allerlei manieren het onderzoek te frustreren.

Jeffery Deaver laat de ontwikkeling van zijn protagonisten niet de overhand krijgen in deze Lincoln Rhyme sequel. Ook niet in De moordkamer, waar op momenten het uiterste wordt gevergd door een actief meespelende maar onzichtbare duistere macht. In dat soort verhalen is Deaver een ware meester en staat hij op een eenzame hoogte. Een messengevecht tussen Swann en Sachs en het beschrijven van beider gedachten tijdens het gevecht is subliem, evenals de onbegrijpelijke voorliefde van de criminele Swann voor de kookkunst. Hoe verzin je het. Dat alles maakt het lezen van dit boek weer tot een klein feestje.