Overdreven en ongelooflijk

De inmiddels 81-jarige Clive Cussler behoeft geen introductie meer, zijn oeuvre is ronduit indrukwekkend. Zijn wereldfaam heeft hij vooral te danken aan zijn diverse series maritieme thrillers. De serie rond Dirk Pitt, werkzaam bij het NUMA − National Underwater and Marine Agency − is  de bekendste. In de serie 'Dossier Oregon' met kapitein Juan Cabrillo in de hoofdrol, is nu het zevende deel, De stille zee, verschenen. Cussler deed voor dit boek weer een beroep op Jack Du Brul als coauteur.

Zoals we dat van Clive Cussler al gewend zijn start ook De stille zee met een korte inleiding over een historische gebeurtenis die van betekenis is voor het vervolg van het verhaal. Juan Cabrillo is met zijn bemanning — Jerry Pulaski, Mark Murphy en Mike Trono — op zoek naar de resten van een NASA-satelliet die boven Argentinië is neergestort. Tijdens hun zoektocht vinden ze in de Argentijnse bossen een neergestort vliegtuig met een skelet op de stoel. Alles wijst op een ongeval van 60 jaar eerder waarbij belangrijke informatie over een historisch onderzoek verloren is geraakt.

De Argentijnse regering, in de persoon van majoor Jorge Espinoza, is echter ook op zoek naar de neergestorte Amerikaanse raket. Als Cabrillo het radioactieve reactorvat van de raket vindt, blijken sporen er op te duiden dat de raket uit de lucht is geschoten. Vanuit Amerika krijgt Cabrillo opdracht uit te zoeken door wie en met welke reden dit ruimtevaartuig is vernietigd. Het moest een onderzoekssatelliet lanceren die de uitstoot van CO2 in de atmosfeer zou meten, dus in eerste instantie vrij onschuldig.

Met bovenstaande informatie heeft Cussler weer een stevige basis gelegd voor een nieuw avontuur. Een avontuur dat in niets onderdoet voor alle andere spannende verhalen van zijn hand. Daarmee stuit je ook direct op de zwakte van alle Cusslerverhalen: die gaan steeds vaker op 'meer van hetzelfde' lijken, waarbij het enige verschil bepaald wordt door de serie waarin het verhaal werd ondergebracht.

In De stille zee speelt het vrij vlakke karakter van Juan Cabrillo de hoofdrol. Deze rol werd met weinig inspiratie neergezet en zorgt amper voor enige diepgang in het verhaal. Al te vaak moet ook het toeval meer dan een handje geholpen worden om het geheel naar een vooraf gewenst resultaat te krijgen. Het blikt zelfs slordig, al die 'toevalligheden' die niet eens goed geïntegreerd zitten in het verhaal maar zo plotseling en expliciet zijn beschreven dat ze meer weg hebben van noodstop of correctie.

Ongeloof en overdrevenheid zijn de gedachten die de lezer als echo's na-ijlen. Wanneer Juan Cabrillo in deze stroom meedeint en zelfs in zijn ongeloofwaardig gedrag af en toe een kloon van James Bond lijkt te zijn, wordt het wel heel erg. Dan kun je alleen maar blij zijn dat het verhaal maar 350 pagina’s lang is.

Mensen die op zoek zijn naar enkele uren ongecompliceerd, ontspannend leesplezier boordevol actie moeten de boeken van Clive Cussler, en dus ook De stille zee, zeker lezen. Want dat is wat deze boeken zijn, niet meer en niet minder. Zijn grote fanschare zal er wel weer van smullen, dat is zeker!