Goede wijn behoeft geen krans

Wanneer je 35 thrillers op je naam hebt staan die stuk voor stuk internationale bestsellers zijn geworden, hoef je niet te twijfelen aan het aanwezig zijn van schrijverskwaliteiten. Mary Higgins Clark, op 24 december 1927 geboren in de Bronx in New York, is op bijna 81-jarige leeftijd nog even productief als ooit tevoren. Met een eindeloze inspiratie die ze uit krantenberichten haalt, laat weken en de kern weet te verpakken in een aantrekkelijk verhaal, lukt het haar steeds weer om haar flink uitgegroeide fanschare te belonen voor hun trouw.
De basis legt ze door bij ieder verhaal steeds weer dezelfde drie vragen te stellen; Stel dat? Hoe komt het dat? Waarom? De kern van het verhaal wordt ingevuld met de antwoorden op deze vragen die de ingrediënten vormen voor het zoveelste briljante verhaal. En zo is het ook gegaan bij De verdwenen broer.
Charles MacKenzie (Mack voor intimi) is 10 jaar geleden spoorloos verdwenen. Maar steeds op moederdag laat hij het thuisfront via een telefoontje iets van zich horen. Zijn zus Carolyn hoort op de zoveelste moederdag hoe Mack met zijn moeder telefoneert. In een ultieme poging om hem te overreden om naar huis terug te keren, gilt ze hem toe. Een paar dagen later wordt een briefje aan Carolyn bezorgd waarin Mack laat weten dat ze met zoeken moet stoppen. Dit stimuleert haar nog meer om een korte onderbreking in haar dagelijkse werk als juriste, volledig in te vullen met een fanatieke zoektocht naar haar broer. Wanneer plotseling de jonge studente Leesey Andrews na een avondje uit, ook spoorloos verdwijnt, blijken er meer overeenkomsten tussen beide zaken te zitten dan in eerste instantie werd gedacht.
Tijdens het onderzoek dat nu breder wordt aangepakt, blijken er meerdere verdwijningzaken onopgelost in de recherchekast opgeborgen te zijn. Carolyn gaat met groot fanatisme op zoek naar de achtergronden in deze lugubere zaken.
Mary Higgins Clark is een kei in het beeldend beschrijven van situaties. Met grote precisie beschrijft ze hoe de welgestelde burgers zich bewegen in de chique Manhattanbuurt, Sutton Place. En altijd met veel aandacht voor de karakters van de belangrijkste personages in het verhaal. Een aandacht die steeds in balans is met de rol en de belangrijkheid van de persoon.
Daarom is er ook geen langdradig moment te ontdekken, iedere pagina nodigt uit om door te lezen en ook de andere zijde van de pagina tot je te nemen. Tot aan het einde toe.
De verdwenen broer blijft boeien en verrassen door de wendingen en situaties die van iedereen een potentiële verdachte maken. Zelfs het slachtoffer lijkt op een gegeven moment verdacht. Er is geen zwak moment te ontdekken, daar zorgt de ingenieus verstopte spanningslijn van het verhaal wel voor. Mary Higgins Clark heeft voor de zoveelste keer een stukje literair vakwerk van de eerste orde afgeleverd.