Trage thriller, interessant verhaal

De multifunctionele Italiaan Giorgio Faletti was voor zijn schrijversloopbaan al succesvol als advocaat, reclameman, autocoureur en populaire acteur. Sinds het verschijnen van zijn debuut Ik dood, is hij nu ook een internationaal erkende bestsellerauteur. Zijn tweede in het Nederlands verschenen thriller, Ik ben God, kan bogen op goede recensies, en nu is het de beurt aan 'numero tre', De vrouwenverkoper.

Francesco Marcone, beter bekend onder zijn alias Bravo, heeft op jeugdige leeftijd op Sicilië zijn vruchtbaarheid verloren door een fout te maken bij het kiezen van een vriendinnetje. Op latere leeftijd ontdekt hij niets meer te presteren bij vrouwen, maar dat deze vrouwen wel voor hém kunnen presteren. Hij legt zich toe op het leveren van vrouwen aan mannen, mits hij aan dier bijzondere wensen kan voldoen. Als de betoverend mooie Carla Bonelli spoorloos verdwijnt, voelt de goedbedoelende Bravo zich geroepen om haar te gaan zoeken. Tijdens deze speurtocht wandelt hij met open ogen meerdere malen de gevarenzone binnen, een zone die wordt beheerd door de Italiaanse maffia, corrupte regeringsfunctionarissen, even corrupte handhavers van de wet en burgers die extremistische bedoelingen hebben. Het wordt een zware tocht voor Francesco Marcone maar hij laat zich niet ontmoedigen. Totdat...

De vrouwenverkoper kun je zeker geen snelle thriller noemen, al krijg je daar als compensatie wel een interessant verhaal voor terug. Tegen de achtergrond van de politieke onrust in de zeventiger jaren van de vorige eeuw loodst Faletti zijn lezers door de Italiaanse slangenkuil waarin alle ingrediënten aanwezig zijn voor allerlei vormen van corruptie. Eigenlijk kun je, na het lezen van de drie thrillers van deze Italiaanse auteur, vaststellen dat De vrouwenverkoper duidelijk van mindere kwaliteit is dan zijn twee voorgangers. Niet slecht, maar voor het grootste deel te langzaam om een sterke thriller te kunnen zijn. Op té weinig en té korte momenten laat Faletti wel zien dat hij spanning en snelheid met elkaar weet te combineren, maar die momenten worden ondergesneeuwd door de traagheid van het verhaal, en dat is jammer.