Spanning te veel gekilled door bijzaken

Het klinkt bijna ongeloofwaardig maar het kan in Nederland zomaar. Dagelijks in het kleine landje treinen naar en van je werk en op die momenten schrijven. De in het noorden van de provincie Groningen woonachtige Lupko Ellen is wat dat betreft ervaringsdeskundige. Het ritme van de trein en lengte van de reis waren zijn regisseur en bepaalden de lengte van sommige passages. Gelukkig ligt die periode alweer enkele jaren achter hem en heeft hij onlangs lezend Nederland verrast met zijn zesde boek, De zussen Borgesius.

De uit Toscane afkomstige Guido Di Stefano woont in het Groningse Kanters en weet dat zijn huwelijk met Johanneke snel naar het einde loopt. Di Stefano gaf Italiaanse les maar zit zonder werk. Daarnaast runt hij het bureau SIP (Solving Italian Problems) maar ook daar heeft hij geen volle orderportefeuille.
Tot hij onverwacht bezoek krijgt van Juliëtte Borgesius die hem wil inhuren om haar man, Ralph de Geest, te vinden. Volgens Juliëtte zit haar man in Italië met een andere vrouw. Zodra hij is gevonden, wil ze van hem scheiden en haar bedrijf, een groothandel in Italiaans marmer, veiligstellen. Juliëtte heeft ook nog een stiefzus Mellie, die binnen het bedrijf werkzaam is als chauffeur en tevens mede-eigenaar is.
De deal tussen Guido en Juliëtte moet snel worden gesloten, want de volgende dag vertrekt Mellie naar Italië en de bedoeling is dat hij dan met haar meerijdt om Ralph te zoeken.
Aldus geschiedde...

Ellen heeft met De zussen Borgesius  een aantrekkelijk en bij vlagen spannend verhaal op papier gezet. Guido die zich ontpopt van ietwat schuchtere Italiaan tot een bijna geroutineerde speurneus, weet zich al snel te laten informeren over de verhouding tussen beide zussen. Met soms wat komische situaties en dito taalgebruik, die het serieuze beeld af en toe wat geweld aandoen, is het vermakelijk te constateren hoe de auteur de plot opbouwt. Hoewel de eerste pagina de lezer bijna de adem ontneemt met twee zinnen van ieder ruim zestig woorden. Het voegt weinig tot niets toe. Gelukkig blijft het beperkt tot deze twee gedrochten van zinnen.

Verder licht de auteur veel toe maar doseert hij dit zo geraffineerd dat er voor de fantasie van de lezer nog genoeg ruimte overblijft. Desalniettemin, sommige onderwerpen worden wat te lang en te overdreven beschreven om nog serieus te kunnen zijn. Die zaken spelen hoofdzakelijk in het begin en de auteur heeft ze ook niet nodig want het door hem beschreven onderzoek van Di Stefano in Toscane, leest als een strak geregisseerd verhaal. Dat hij het verschil niet kent tussen een hydraulisch en een pneumatisch systeem zij hem overigens vergeven.

Met het uitdiepen van de belangrijkste personages heeft Ellen nauwelijks problemen. Door het volledige verhaal ziet de lezer steeds meer van bepaalde karakters naar voren komen en gaat ze daardoor ook beter begrijpen. Toch had de spanning naar een hoger niveau gekund als het geheel wat strakker en met minder uitstapjes was geschreven. De juiste ingrediënten hiervoor zijn er, in ruime mate zelfs. Maar misschien had de auteur heel andere bedoelingen...