Hebban recensie
Een verhaal door meerdere brillen bekeken
Introductie is nauwelijks nodig. Nederland en Vlaanderen kennen haar als de auteur die ergens in Noord Holland woont. Met haar vijf eerdere boeken scoorde ze steeds hoog. Je zou denken dat de lat nauwelijks hoger kan liggen. Toch doet Loes den Hollander weer een gooi naar de top, ditmaal met de thriller Driftleven. Volhoudend aan haar principe om steeds weer volledig op zichzelf staande verhalen te schrijven, maakt de lezer ook hier weer kennis met onbekende personages. Karakters die je in je hart sluit of vervloekt. Maar, op de laatste bladzijde van Driftleven heeft ieder zijn of haar keuze gemaakt!
Emma, werkzaam bij een apotheek, heeft een zusje Steffie die 8 jaar jonger is. Emma is zelf geboren als tweeling, haar andere zusje is bij de geboorte gestorven. Steffie maakt haar het leven al snel zuur door alles op te eisen wat Emma heeft. Op jonge leeftijd begint dat met speelgoed, later schroomt ze niet om met Emmas vriendjes aan de haal te gaan.
Wanneer Emmas vriend Cees onverwachts Steffie boven haar verkiest, vervolgens met haar zus in het huwelijk treedt en een wolk van een kind krijgt, is de maat vol. Emma breekt definitief met Steffie.
Tijdens een vrijwillige en geslaagde euthanasiepoging van Emmas hartsvriendin Jannie, blijkt Steffie het bed gedeeld te hebben met de ondersteunende arts Edo van Heemskerk, een opbloeiende liefde van Emma. Het lijkt een herhaling van het verleden te zijn. Voor Emma is de absolute grens bereikt.
Nadat Steffie dood is gevonden in het huis van Edo, is Emma er van overtuigd dat ze haar verantwoording moet nemen in de opvoeding van haar nichtje en Isha een onbezorgde jeugd moet garanderen, als het kan samen met haar ex, Cees. Gezien zijn reactie lijkt het dat Cees niet dezelfde mening is toegedaan en er ontspint zich een grondoorlog tussen twee grote egos die duidelijk een ander toekomstbeeld voor Isha hebben.
Loes den Hollander geeft de basis van het verhaal vorm door de bril van Emma, een emotionele vrouw met een paar zwarte vlekjes op haar ziel. Hierdoor is ze niet alleen onvoorspelbaar maar ook hartstochtelijk en haatdragend.
Nadat Loes den Hollander op een overtuigende manier de meningsvorming van de lezer gestuurd heeft, laat zij daarna heel subtiel het verhaal van Cees over het voetlicht schuiven. De eerste verwarring is hiermee een feit. Wat goed is wordt slecht, wat helder was blijkt plotseling zo troebel als het water van de Noordzee te zijn.
Naast alle schermutselingen speelt de toekomst en opvoeding van Isha een grote rol.
Als Cees en Emma beiden hun opinie over deze kwestie aan de lezer hebben duidelijk gemaakt, is de verwarring compleet en wordt de roep om een oplossing steeds luider.
Maar Loes den Hollander blijkt de architectonische kunst van mistige scenarios als geen ander te verstaan. Eenmaal op volle snelheid dendert het verhaal als een hogesnelheidstrein naar zijn eindpunt. Een eindpunt dat verrast nadat de lezer zich bewust is geworden dat doorgaan met ademhalen noodzakelijk is om de oplossing mee te beleven.
Driftleven is dan ook een adembenemend boek met boeiende karakters, dat uiterst slim en uitgekiend in elkaar steekt. Loes blijft top!
Emma, werkzaam bij een apotheek, heeft een zusje Steffie die 8 jaar jonger is. Emma is zelf geboren als tweeling, haar andere zusje is bij de geboorte gestorven. Steffie maakt haar het leven al snel zuur door alles op te eisen wat Emma heeft. Op jonge leeftijd begint dat met speelgoed, later schroomt ze niet om met Emmas vriendjes aan de haal te gaan.
Wanneer Emmas vriend Cees onverwachts Steffie boven haar verkiest, vervolgens met haar zus in het huwelijk treedt en een wolk van een kind krijgt, is de maat vol. Emma breekt definitief met Steffie.
Tijdens een vrijwillige en geslaagde euthanasiepoging van Emmas hartsvriendin Jannie, blijkt Steffie het bed gedeeld te hebben met de ondersteunende arts Edo van Heemskerk, een opbloeiende liefde van Emma. Het lijkt een herhaling van het verleden te zijn. Voor Emma is de absolute grens bereikt.
Nadat Steffie dood is gevonden in het huis van Edo, is Emma er van overtuigd dat ze haar verantwoording moet nemen in de opvoeding van haar nichtje en Isha een onbezorgde jeugd moet garanderen, als het kan samen met haar ex, Cees. Gezien zijn reactie lijkt het dat Cees niet dezelfde mening is toegedaan en er ontspint zich een grondoorlog tussen twee grote egos die duidelijk een ander toekomstbeeld voor Isha hebben.
Loes den Hollander geeft de basis van het verhaal vorm door de bril van Emma, een emotionele vrouw met een paar zwarte vlekjes op haar ziel. Hierdoor is ze niet alleen onvoorspelbaar maar ook hartstochtelijk en haatdragend.
Nadat Loes den Hollander op een overtuigende manier de meningsvorming van de lezer gestuurd heeft, laat zij daarna heel subtiel het verhaal van Cees over het voetlicht schuiven. De eerste verwarring is hiermee een feit. Wat goed is wordt slecht, wat helder was blijkt plotseling zo troebel als het water van de Noordzee te zijn.
Naast alle schermutselingen speelt de toekomst en opvoeding van Isha een grote rol.
Als Cees en Emma beiden hun opinie over deze kwestie aan de lezer hebben duidelijk gemaakt, is de verwarring compleet en wordt de roep om een oplossing steeds luider.
Maar Loes den Hollander blijkt de architectonische kunst van mistige scenarios als geen ander te verstaan. Eenmaal op volle snelheid dendert het verhaal als een hogesnelheidstrein naar zijn eindpunt. Een eindpunt dat verrast nadat de lezer zich bewust is geworden dat doorgaan met ademhalen noodzakelijk is om de oplossing mee te beleven.
Driftleven is dan ook een adembenemend boek met boeiende karakters, dat uiterst slim en uitgekiend in elkaar steekt. Loes blijft top!
3
Reageer op deze recensie