Veel zeggen met weinig woorden

Hij schreef schoolboeken, twee schoolmusicals, onderwijskundige boeken, jeugdromans, gedichten en thrillers. John Brosens, geboren in Vlissingen in 1946 en zeker niet in een gouden wiegje op de wereld gekomen. Na een onderwijsleven vol met problemen verraste hij vriend en vijand door van het onderwijs zijn beroep te maken. Lezend Nederland mag blij zijn dat het onderwijs voor hem uiteindelijk de basis is geweest om te gaan schrijven.
Met Dubbel gepakt presenteert hij zijn vierde thriller en de fuik lijkt nog lang niet leeg.
De lezer maakt kennis met Tamar Anneur, een 48 jarige vrouw die als kind al vroeg wees is geworden doordat haar ouders dodelijk verongelukten. Ze worstelt nog regelmatig met een jeugdtrauma over een gebeurtenis waarbij haar beste vriendin, Liesbeth, tijdens een auto-ongeluk waar ze beiden bij betrokken waren, op slag dood was. Nu werkt ze alweer een aantal jaren bij uitgeverij De nieuwe wereld. Haar plannen zijn groots, ze wil verhuizen naar Italië, waar ze in Pietraporzio met haar vrienden Wim en Margreet Heintjes ieder een huis hebben gekocht. Met ongeduld wacht ze op het moment om te stoppen met werken. Haar plannen worden verstoord door de vondst van een videoband en een foto van haar ouders. Beide voorwerpen liggen in het handschoenenkastje van haar auto, dus moet iemand het daar in hebben gelegd. Op de video staan beelden die in haar woning zijn genomen waarop Tamar zelf ook op voorkomt. Ze begrijpt niet wie bij haar op haar werk de foto heeft ontvreemd, in haar auto heeft gelegd, in haar huis heeft ingebroken en heeft gefilmd terwijl ze zelf in bed lag. Nog minder begrijpt ze de bedoeling achter deze acties. Met haar collega en goede vriendin Isobel en de Directeur van De nieuwe wereld, Jasper Huijgens, gaat ze proberen de stalker te ontmaskeren en zijn bedoelingen te achterhalen. Al snel blijkt die zich bedreigd te voelen maar zijn gedrevenheid is zo groot dat niets hem van zijn voornemens af lijkt te kunnen brengen.
Het is bewonderenswaardig hoe John Brosens een volledig verhaal op amper 200 pagina’s weet te verwoorden. Dan moet je uiterst gedisciplineerd kunnen werken en een strakke verhaallijn kunnen neerzetten. Geen secundaire verwarring stichtende uitstapjes die alleen maar een rookgordijn opwerpen maar nauwelijks iets toevoegen aan het verhaal. Geen woord teveel, steeds direct to the point. Brosens beheerst deze techniek volledig.
Meesterlijk is zijn beschrijving hoe de stalker op de psyche van Tamar en haar vrienden inbeukt. De dialogen tussen Tamar en haar helpers zijn fantastisch weergegeven en brengen zowel duidelijkheid in het onderzoek als inzicht in het leven dat Tamar heeft geleid.
In dit strak geregisseerd verhaal wordt de lezer meegezogen in alle lief en leed dat ter sprake komt. Wanneer de plot ook nog zorgt dat niets is zoals het lijkt kun je je als thrillerliefhebber niet veroorloven om dit product van eigen bodem te missen. Gewoon weer een goed Nederlands product!