Een gemakkelijk leesbaar boek

Appie Baantjer behoort feitelijk nu al tot het culturele erfgoed van Nederland. Zijn vriend en oud-collega Simon de Waal heeft het schrijversstokje van de in 2010 overleden Baantjer overgenomen. Voor die tijd, ergens in 2008, hadden ze al besloten dat de legendarische serie rond De Cock (met C-O-C-K) moest stoppen en de tijd rijp was voor nieuwe hoofdkarakters. In de paar jaren die achter ons liggen is het zevende avontuur verschenen onder de titel Een licht in de duisternis met de al oudere rechercheur Peter van Opperdoes en zijn jongere collega Jacob weer in de hoofdrol. 

Rechercheur Peter van Opperdoes kan niet slapen en besluit rond 03:30 uur uit zijn bed te gaan en een ommetje te maken. In een besneeuwd Amsterdam komt hij op de Elandsgracht uit en gaat daar op een bank zitten. Op het Johnny Jordaanplein ziet hij naast de vijf bekende borstbeelden nog een zesde met een brandende kaars ervoor. Later op de ochtend keert hij met zijn collega Jacob terug en via een caféhouder in de buurt komen ze te weten dat het beeld veel lijkt op de al enige tijd verdwenen Martin Pieters. Gewapend met deze informatie bezoeken ze de moeder van Martin en ontdekken daar dat ook Martins vader Willie spoorloos is. Nu denken Van Opperdoes en Jacob een zaak te hebben en halen alles uit de kast om beide mannen op te sporen. Er start een speurtocht die in eerste instantie beperkt blijft tot minder bekende plekjes in de Amsterdamse Jordaan, tot ze op een lijk stuiten. Dan wordt het speurwerk wat formeler omdat er een moordenaar aan het werk lijkt te zijn….

Een licht in de duisternis is een overheerlijke uitbreiding van het oeuvre waardoor Simon de Waal al enige tijd gezien wordt als waardig opvolger van Appie Baantjer. In zijn bekende stijl zet hij wederom een nieuw en aantrekkelijk detectiveverhaal neer waarin zijn protagonisten de sterren van de hemel spelen. Niet zomaar een politie- en boefverhaal maar een volwaardige detective met de nodige wendingen en suggestieve voorstellingen als geslaagde pogingen om de lezer te misleiden. Het vakmanschap hoe een detectiveverhaal op te bouwen en het aantrekkelijk te houden, is duidelijk zichtbaar aanwezig.

Zoals eerdere verhalen speelt Een licht in de duisternis ook nu weer in een Amsterdams decor met de Jordaan als specifieke locatie. Dat maakt het voor veel lezers herkenbaar en tot de verbeelding sprekend. Van Simon de Waal is bekend dat hij de vaardigheid bezit om sfeerbepalende en beeldende beschrijvingen van de omgeving te maken. Hoe hij hier mee omgaat in het beschrijven van het besneeuwde Waaggebouw op de Nieuwmarkt, en de sfeer op de Elandsgracht, levert direct associaties met Engelse thrillers op. Bijna verschijnen Victoriaanse beelden in je gedachten en dat verhoogt het leesplezier. Dit alles, gelardeerd met een portie onvervalste Amsterdamse humor, maakt Een licht in de duisternis tot een gemakkelijk leesbaar boek, geschikt voor een breed publiek. Daar mag de jeugdige thrillerlezer ook bij worden gerekend. Werd bij eerdere boeken uit deze reeks al geconstateerd dat een kwalitatief groeiende tendens zichtbaar is, deze lijn is bij Een licht in de duisternis gecontinueerd.