Blinkt zeker niet uit in originaliteit

Met een beetje creativiteit kun je Rob van Doorn wel enigszins als ervaringsdeskundige beschouwen. Zeker gezien de onderwerpen die Van Doorn in zijn debuutthriller Haarlem Centraal  aan de orde stelt. Drie jaren als wethouder, die voorafgegaan zijn door een aantal jaren als raadslid, hebben hem wel gepokt en gemazeld in de politiek. Die kennis, aangevuld met een flinke dosis informatie over terrorisme, moslimgedrag en wereldpolitiek, zou meer dan voldoende stof moeten opleveren voor een interessant verhaal. Met natuurlijk Haarlem als explosief middelpunt.

Haarlems wethouder Frits Halen is op de gemeentelijke nieuwjaarsreceptie als hij telefonisch wordt geïnformeerd dat zijn vrouw Saskia een ongeluk heeft gehad met haar fiets. Nog maar een paar minuten onderweg naar haar schrikt Frits op van een explosie. Het stadhuis is het doelwit geworden van een zelfmoordterrorist en de schade is enorm. Als de Grote Markt volstroomt met belangstellende burgers is er een tweede explosie die nog meer slachtoffers maakt.
Achteraf blijkt dat alle stadsbestuurders zijn gedood en alleen Frits Halen beide explosies heeft overleefd. Als waarnemend burgemeester wordt hij plotseling verantwoordelijk voor de coördinatie van de hulpverlening en het besturen van een rampgebied. Voor Halen is het zaak om zo snel mogelijk met een verklaring te komen omdat de geruchten dat Al Qaida erachter zou zitten, nog meer angst en onrust onder de bevolking veroorzaakt.

Haarlem Centraal  is een verhaal waarin het internationaal terrorisme hand in hand gaat met de wereldpolitiek. Een Haarlemse wethouder die, samen met de AIVD, achter de identiteit van de daders probeert te komen en zijn stad wil beschermen. Wat feitelijk begint als een lokaal incident, groeit binnen korte tijd uit tot een mondiaal probleem waarin de moslimstrijd tegen de westerse wereld het hoofdthema vormt.

Rob van Doorn heeft in Haarlem Centraal  een breed scala van nationale en internationale gebeurtenissen uit het verleden naar boven gehaald, die in een bepaalde volgorde geplaatst die past in zijn verhaal en met fictie aangevuld. Al lezend wordt het politieke gesjoemel en het ontstaan van complottheorieën heel confronterend door hem duidelijk gemaakt. Waarschijnlijk is hier de politieke ervaringsdeskundige in hem aan het woord geweest.

Als je de inhoud enigszins analyseert kom je snel tot de conclusie dat de auteur nauwelijks creatief is geweest. Een opsomming van talloze gebeurtenissen, die al dan niet wereldwijd de journaals en kranten hebben gehaald, is eenvoudig neer te schrijven. Aangevuld met terroristische acties die inmiddels ook talloze keren zijn gepleegd en uitvoerig beschreven, is dit de basis waarin protagonist Frits Halen zijn weg moet vinden. De opzet van het verhaal ondergaat ongeveer halverwege ook een belangrijke wijziging. In beginsel is het vergelijkbaar met een rekensom waarvan de uitkomst bekend is maar nog gezocht moet worden naar de formule die naar het antwoord leidt. Dit verandert als het in de tegenwoordige tijd gaat spelen. Lopende het verhaal doen tevens sommige scènes ongeloofwaardig aan. Kijk je daar doorheen en neem je een aantal dingen met een korreltje zout, dan is Haarlem Centraal  aangenaam leesvoer. Baseer je de beoordeling sec op de fantasie van de auteur, dan blijft er een bescheiden aandeel over. Daarmee blinkt Haarlem Centraal  zeker niet uit in originaliteit, dat is de belangrijkste conclusie.