Een sterke psychothriller
Het zal je maar overkomen: alles wat je vertrouwd is, is er niet meer, en de mensen die je liefhebt blijken opeens niet meer te bestaan.
De Duitse auteur Sebastian Fitzek is een kei in het schrijven van verhalen die van begin tot einde de lezer op het verkeerde been zetten. Na vier psychothrillers wil je die vijfde ook wel weer lezen. Waarom? Om de eenvoudige reden dat je denkt door te hebben hoe ze in elkaar steken. En dan verschijnt Het experiment als vijfde exemplaar, en weer trap je als eenvoudige lezer in de slinks opgezette val. Het experiment is niet anders dan de voorgaande verhalen en toch weer wel ... Helemaal anders zelfs!
Marc Lucas is getrouwd met Sandra Senner, dochter van de eigenaar van een privékliniek. Nadat het gezin Lucas een auto-ongeluk krijgt verlies Marc niet alleen zijn vrouw maar ook hun ongeboren kind. Na vreselijke depressies die ondermeer worden veroorzaakt door een achtergebleven splinter vlak bij zijn hersenstam, krijgt hij allerlei vreemde denkbeelden. Hij besluit zich te laten helpen en mee te doen aan een Memory-experiment, waarbij de ergste gebeurtenissen uit je geheugen worden gewist. In de aanloop van de behandeling weet Marc bijna met zekerheid dat hij zijn overleden vrouw Sandra heeft zien lopen. Een hallucinatie, of werkelijkheid? Omdat het hem werkelijkheid lijkt, gaat hij haar achterna ...
Hoe verwarrend kan een menselijk brein worden gemaakt? Sebastian Fitzek heeft op die vraag wel een antwoord! In een carrousel van werkelijke en gewaande gebeurtenissen doet hij een redelijk geslaagde poging om de lezers net zo in verwarring te brengen als zijn hoofdfiguur, Marc Lucas. Fitzek schrijft zo indringend dat lezers zich met Lucas gaan vereenzelvigen. Dus worden lezers ook slachtoffers en ondergaan ze het Memory experiment bijna aan den lijve. De lezer wil, net zo graag als Lucas, naar de oplossing zoeken om maar met zekerheid te weten dat hij zelf de regie over zijn leven behoudt.
Het experiment onderscheidt zich als een echt sterke psychothriller die je geest alle kanten opstuurt en pas op het einde in rustiger vaarwater komt. Dat mag ook wel, want je zou er anders zelf stuurloos het noorden bij verliezen.
Knap bedacht en even knap geschreven!
Reageer op deze recensie