Hebban recensie
Het is niet allemaal Patterson dat er blinkt
James Patterson heeft inmiddels al zes boeken lang succes met zijn Womens Murder Club. Het originele aan deze reeks is dat hij in iedere titel het volgcijfer van het boek verwerkt. Dus is Het zesde slachtoffer ook het zesde boek in deze reeks. Continuïteit van het succes levert met deze reeks echter meer problemen op dan met zijn Alex Cross-reeks. In deel zeven zal mister Patterson dan ook alles uit de kast moeten halen om het voortbestaan van dit vrouwenkransje te garanderen.
De hartsvriendin van inspecteur Lindsay Boxer, hoofd forensisch patholoog Claire Washburn is getuige van een bloedige schietpartij op een veerboot. Wanneer ze de maniakale moordenaar wil stoppen wordt ze zelf ook slachtoffer van hem. Gewond wordt ze afgevoerd naar het hospitaal. Fred Brinkley die de moorden heeft gepleegd, meldt zich later bij de woning van Lindsay en bekent haar zijn daden. Arrestatie volgt.Direct daarna wordt de kleine Madison Tyler op straat ontvoerd. Haar kindermeisje Paola Ricci verdwijnt in dezelfde auto. Enkele dagen daarna verdwijnt joAlicia Brodsky, ook weer een klein meisje. Bijna gelijktijdig worden in een appartementencomplex bewoners vermoord en inventarissen vernietigd. Het wordt erg druk voor Lindsay om alle criminaliteit een halt toe te roepen.
Patterson is een kei in het bedenken en opzetten van interessante verhaallijnen. Het lijkt er in dit boek op dat hij in een valkuil van zijn eigen kunnen terecht is gekomen. Drie verhaallijnen voldoende diepgang geven in de korte schrijfstijl (korte woorden, korte zinnen, korte hoofdstukken van soms maar 1 pagina) die hem zo bekend heeft gemaakt, is zelfs voor hem te hoog gegrepen. Geen diepgang betekent automatisch dat het geheel oppervlakkig is geworden. Lengte en gebeurtenissen van de verhalen zijn niet helemaal met elkaar in balans waardoor het geheel rommeliger over lijkt te komen dan het in werkelijkheid is.
Als dit een probeersel is zonder vervolg, dan wordt het Patterson waarschijnlijk wel vergeven. Maar wanneer hij mocht besluiten om deze warrige en oppervlakkige verteltrant vaker toe te passen dan kan hem dat wel eens fans gaan kosten.
De hartsvriendin van inspecteur Lindsay Boxer, hoofd forensisch patholoog Claire Washburn is getuige van een bloedige schietpartij op een veerboot. Wanneer ze de maniakale moordenaar wil stoppen wordt ze zelf ook slachtoffer van hem. Gewond wordt ze afgevoerd naar het hospitaal. Fred Brinkley die de moorden heeft gepleegd, meldt zich later bij de woning van Lindsay en bekent haar zijn daden. Arrestatie volgt.Direct daarna wordt de kleine Madison Tyler op straat ontvoerd. Haar kindermeisje Paola Ricci verdwijnt in dezelfde auto. Enkele dagen daarna verdwijnt joAlicia Brodsky, ook weer een klein meisje. Bijna gelijktijdig worden in een appartementencomplex bewoners vermoord en inventarissen vernietigd. Het wordt erg druk voor Lindsay om alle criminaliteit een halt toe te roepen.
Patterson is een kei in het bedenken en opzetten van interessante verhaallijnen. Het lijkt er in dit boek op dat hij in een valkuil van zijn eigen kunnen terecht is gekomen. Drie verhaallijnen voldoende diepgang geven in de korte schrijfstijl (korte woorden, korte zinnen, korte hoofdstukken van soms maar 1 pagina) die hem zo bekend heeft gemaakt, is zelfs voor hem te hoog gegrepen. Geen diepgang betekent automatisch dat het geheel oppervlakkig is geworden. Lengte en gebeurtenissen van de verhalen zijn niet helemaal met elkaar in balans waardoor het geheel rommeliger over lijkt te komen dan het in werkelijkheid is.
Als dit een probeersel is zonder vervolg, dan wordt het Patterson waarschijnlijk wel vergeven. Maar wanneer hij mocht besluiten om deze warrige en oppervlakkige verteltrant vaker toe te passen dan kan hem dat wel eens fans gaan kosten.
1
Reageer op deze recensie