Ziekenhuisroman besprenkeld met een vleugje psychologie

De Ierse auteur Abbie Taylor is van opleiding arts, gespecialiseerd in de anesthesie en heeft in die hoedanigheid een aantal jaren in Londen gewerkt. In 2009 verscheen Emma’s baby, haar debuut dat internationaal positief werd ontvangen. Nu, drie jaar later, is ook haar haar tweede boek in het Nederlands verschenen: In veilige handen speelt zich voornamelijk af in de medische wereld, en dus kwam Taylors medische kennis en ervaring goed van pas.

Hoofdverpleegkundige Dawn Torridge heeft met haar deskundigheid en betrokkenheid bij haar werk in het St. Iberius hospitaal veel respect opgebouwd bij artsen, collega’s en patiënten. Dat groeit nog als ze op eigen initiatief door adequaat ingrijpen een bloeding, na een schildklieroperatie bij Jack Benson weet te stoppen. Ze redt hiermee zijn leven. Door haar grenzeloos sociaal gevoel trekt ze zich het lot aan van de 84-jarige Ivy Walker die lijdt aan Alzheimer en kanker heeft aan de eierstokken. De bejaarde vrouw heeft veel pijn en Dawn moet hulpeloos toezien hoe ze lijdt en nauwelijks meer geholpen kan worden. Ze komt voor een groot dilemma te staan als de uitgeputte Ivy Walker vraagt haar te helpen bij de beëindiging van haar lijden. Dan realiseert ze zich dat het lijntje tussen levens redden en beëindigen heel erg dun is. Het is de opstandige Dr. Edward Coulton die, na een conflict met de patiënt, haar over de grens trekt. Ze smeedt een plan en wacht geduldig het juiste moment af om de zieke vrouw te helpen. Ze lijkt in haar opzet te slagen, tot ze een mail ontvangt waarin iemand haar laat weten op de hoogte te zijn van haar daad, en haar geheim openbaar te zullen maken als ze niet aan de wensen van de afzender voldoet. Dawn Torridge is er zeker van dat de schrijver binnen het ziekenhuis verblijft, en ze gaat op zoek in een poging dit te stoppen. Haar goede naam en toekomst staan op het spel!

Abbie Taylor heeft het zich met haar tweede verhaal eigenlijk niet heel moeilijk gemaakt. Door een omgeving te kiezen waarover ze beroepsmatig veel kennis heeft, kan ze putten uit haar jarenlange ervaring in de medische zorg. Het gevaar schuilt hierbij hoe diep je op de inhoud wilt ingaan. Die valkuil heeft de auteur enigszins over het hoofd gezien. Tot pagina 130 is het verhaal voor de volle honderd procent een roman. Taylor beschrijft vanuit de geest van Dawn Torridge het volledige verhaal. Vanuit die visie krijgt de lezer uitgebreid voorgeschoteld hoe Torridge denkt, redeneert, doet, voelt, zich inbeeldt, besluit, twijfelt enz. En alles breed uitgemeten waardoor sommige stukken moeizaam worden, soms bijna naar het saaie toe. Hierdoor is In veilige handen een echte ziekenhuisroman geworden, besprenkeld met een vleugje psychologie. Het verhaal mist snelheid, maar dat lijkt niet de primaire bekommernis van de auteur te zijn. Alles verloopt met een traagheid die in een woonerf niet zou misstaan. Zo voortkabbelend wordt de lezer wel weer nieuwsgierig gemaakt wie de schrijver is van de mails en ze ondertekent met "De Weldoener". Daarmee kun je concluderen dat de plot wel met zorg is opgebouwd. Als uiteindelijk de ontknoping nadert en een rechercheur zich voorstelt als James Patterson, lijkt het of een ballon wordt lek geprikt en alle geloofwaardigheid in rook opgaat. Bedoeld als een knipoog naar de Amerikaanse auteur, creëert dit eerder een desillusie waardoor het verhaal alle geloofwaardigheid verliest. Jammer, klein bedrijfsongevalletje van de auteur zullen we maar denken.