De jeugd blijft je achtervolgen

Scandinavische thrillers kenmerken zich door gedetailleerde precisie, een duidelijke lijn, weinig spanning maar wel een misdaad. Åke Edwardsons boeken zijn hier beslist geen uitzondering op. Hij laat zijn hoofdpersonen Erik Winter en zijn vriend en collega Frederik Halders al zeven boeken lang avonturen beleven. Met het probleem van Kamer Nr. 10 heeft politieman Winter wel een heel merkwaardige zaak in zijn portefeuille gestopt gekregen.
Paula Ney wordt vermoord gevonden in Hotel Revy. Met het achterlaten van een briefje en een witte hand, moet alles op een goed voorbereide en overwegende zelfmoord lijken. Maar Erik Winter begint wantrouwig aan het onderzoek. Waneer hij tot de ontdekking komt dat Ellen Börge 18 jaar eerder, in hetzelfde hotel en zelfs in dezelfde kamer, vermoord is aangetroffen, veegt hij alle zelfmoordgedachten resoluut van tafel. Het onderzoek naar de moord op Börge, heeft Winter destijds als jong rechercheur geen succes opgeleverd. Hij moest het dossier sluiten omdat er geen bewijzen te vinden waren.
Doch, deze tweede moord kan het geen toeval zijn, evenmin als het toeval is dat Richard Salko in beide gevallen als portier dienst had en tweemaal niets verdachts heeft gezien.
Alle reden om de eerste zaak nog eens onder de loep te nemen en te zoeken naar overeenkomsten met de tweede zaak.
Edwardson beschrijft waarlijk op detailniveau beide moordgevallen. Wisselend speurend in het heden en in het verleden, keert Erik Winter 18 jaar terug in de geschiedenis om open einden in dat eerste onderzoek alsnog sluitend te maken. Naast de portier van het hotel komt hij ook Jonas Sandler tegen, bij de eerste moordzaak als jongen, 18 jaar later als man. Hij creëert hiermee de nodige verwarring omdat in theorie beide mannen een aandeel kunnen hebben.
Dat is natuurlijk een uitermate ideale basis voor het Scandinavische thrillerprincipe.
Stapje voor stapje, en die stapjes zijn soms wel erg klein, laat hij de puzzelstukjes steeds dichter bij elkaar leggen. Daarbij laat hij de lezer lang in het ongewisse over de echte oplossing. Verstoken van verrassing, en dus van echte spanning, ploeteren hoofdpersoon en lezer naar de oplossing, die natuurlijk wel komt maar die eigenlijk niet meer echt verrassend is.
Deze zachte vorm van kritiek doet natuurlijk niets af aan de kwaliteit van het verhaal, die is ruimschoots aanwezig. Scandinavische thrillers kunnen op voldoende waardering in Nederland rekenen en kennen een vaste lezersgroep die trouw is aan de auteurs en hun uitermate goed beschreven karakters. Degene die op zoek zijn naar spannende en snelle verhalen zullen niet direct vinden wat ze zoeken.