Dermaux is een meesterverteller

Ignace Dermaux groeide op in en rond Brussel, maar ging 11 jaar geleden in Roeselaere wonen. Schrijven is een van zijn uitlaatkleppen, net als muziek maken en cartoons tekenen. Opvallend is dat deze bezige bij zijn liefhebberijen allemaal te vinden zijn in de creatieve hoek. Met Coeur de boeuf debuteert Dermaux nu ook als misdaadauteur. Over de titel is nagedacht, hij zet de lezer meteen op het verkeerde been: Coeur de boeuf - of ossenharttomaat - is een bijzondere tomatensoort waarbij het rijpingsproces vanuit de kern naar buiten plaatsvindt. Dat betekent dat je aan de buitenkant doorgaans niet kunt zien hoe rijp de tomaat binnenin al is. En dat is ook zo met alles wat er in de thriller Coeur de boeuf gebeurt.

Arthur Doringen verliest zijn vrouw Margot en dochter Julie bij een explosie van een Belgisch benzinestation. Arthur blijft emotioneel beschadigd achter, zit vol hersenspinsels, en vraagt zich voortdurend af wat en vooral waarom iets gebeurt. Voor zijn eigen gemoedsrust gaat hij op zoek naar de oorzaak, en hij stuit al snel op de naam Carlos Figueroa, die ook bij de explosie om het leven kwam. Op een andere plaats in België heeft de 26-jarig Suzanne Flores brieven en kaarten van een, voor haar onbekende, Carlos ontvangen.
Zonder dat ze elkaar kennen, en dus ook zonder van elkaar te weten waar ze mee bezig zijn, vertrekken Suzanne en Arthur naar Spanje om meer duidelijkheid te krijgen over de aanwijzingen die ze hebben gevonden. In het dorpje Roncal komt het tot een ontmoeting op een begraafplaats, waar Suzanne een afspraak heeft met de 79-jarige Amandin Rabanos. Deze oude en vriendelijke invalide dame vertelt hen een groot persoonlijk geheim, waarop Suzanne en Arthur een niet ongevaarlijk onderzoek starten naar de oorsprong ervan.

Met dit debuut levert Ignace Dermaux een mooi verguld visitekaartje af. In een origineel verhaal waarin meerdere verhaallijnen langzaam naar elkaar toegroeien, toont Dermaux zijn waar talent. Met een alziend oog voor details en actualiteit vertelt hij in beeldende bewoordingen hoe een donker plan in alle anonimiteit kan rijpen en volledig tot wasdom komt.
Als lezer heb je in eerste instantie niet het gevoel dat je terechtkomt in een echte thriller. En dan ook nog met een ogenschijnlijke voorspelbaarheid waar uiteindelijk niets van uit blijkt te komen. Dat heeft te maken met het talent van Dermaux dat in zijn eenvoud en woordkeus een mooi verteld verhaal als resultaat geeft. Waar emoties horen te zijn, lees je ze ook, en hetzelfde geldt voor de spanning en de psychologie. Over de personages krijgt de lezer zo veel informatie dat ze meer worden dan alleen maar een naam in het verhaal: ze krijgen karakter, en zelfs een uiterlijk.

Samengevat is Coeur de boeuf een aanwinst voor zowel de plezierlezer als voor de Belgische parlementariër. Want op de valreep geeft Dermaux ook nog een plausibele verklaring over hoe het zover met het hedendaagse België heeft kunnen komen. Dermaux is een meesterverteller van wie je zomaar alles zou aannemen, zonder enig wantrouwen. En dat is feitelijk ook een compliment waard!