Een nagelbijter die nog lang blijft nadonderen
‘Reeve stak haar hand naar Tilly uit, maar haar vingers strijken alleen maar langs de katoenen pyjama terwijl het meisje zich op het bed laat neervallen en met haar gezicht naar de muur weer een foetushouding aanneemt’.
Zomaar een van de vele sfeerbeschrijvende passages uit de fictieve debuutthriller Langs de afgrond van Carla Norton. Ooit werkzaam bij de Japanse editie van Reader’s Digest, kreeg ze haar eerste onvoorstelbare ontvoeringszaak te horen. Terug in Amerika zette ze dit verhaal op papier en zo was haar eerste True Crime geboren, Perfect Victim. Het werd een New York Times bestseller en werd door de FBI opgenomen op haar leeslijst.
Regina Victoria Le Claire heeft, als onderdeel van haar therapie, haar naam laten wijzigen in Reeve Le Claire. Nadat ze als 12-jarige is gekidnapt en vier jaar gevangen is gehouden, probeert ze haar leven alweer gedurende zes jaar, met vallen en opstaan, enigszins leefbaar te krijgen. Haar psychiater, Dr. Ezra Lerner is met zijn grote deskundigheid een autoriteit op zijn gebied. Hij ziet grote vorderingen bij Reeve.
De ouders van Tilly Cavanaugh vragen Lerner om hun dochter te helpen. Tilly is bevrijd uit handen van een ontvoerder en haar trauma is vergelijkbaar met dat van Reeve. De ouders willen dat Reeve, als ervaringsdeskundige, met hun dochter gaat praten en dat ze samen hun ervaringen delen. Niet wetende waartoe dit alles kan en zal leiden, gaat Reeve akkoord en probeert de ernstig beschadigde Tilly te helpen. Maar Tilly heeft een groot geheim dat ze alleen met Reeve wil delen, want er worden nog twee andere meisjes vermist en voor hun levens wordt gevreesd…
Langs de afgrond is een nagelbijtende thriller waarin diverse verhaallijnen bijdragen aan een lange, spannende climax van ruim 300 pagina’s. Gevaar en dreiging wisselen elkaar in hoog tempo af zonder onoverzichtelijk te worden. Met sterk sfeerbeschrijvende scènes geeft Norton je een inkijkje in de belevingswereld van getraumatiseerde slachtoffers die zijn gekidnapt. Waarbij de beleving in gevangenschap belangrijk anders is dan na hun bevrijding. Het verdiepen van karakters is met zoveel inlevingsgevoel gedaan en tot in de finesses verwoord, dat klinisch klinkende namen erg levendig aandoen. Zowel van de daders als de slachtoffers.
Met veel kennis van zaken beschrijft Norton een overleg van een rechercheteam, met opsomming en voor- en nadelen van mogelijkheden. Dit levert voor de lezers een nuttige bijdrage aan de logica van sommige besluiten en de consequenties die dat heeft voor het verdere verloop. De opbouw van het verhaal is één vloeiende golfbeweging. Nortons deskundigheid blijkt uit de goed gedoseerde en begrijpelijke details, vrijwel uniek voor een debuterende auteur.
Carla Norton heeft met Langs de afgrond een nagelbijter geschreven maar het is Reeve’s complexe en verknipte moed die nog lang tussen je oren blijft nadonderen.
Reageer op deze recensie