Te weinig spanning

Twee Vlaamse auteurs slaan de handen ineen om in een samenwerkingsverband een nieuwe reeks tot leven te brengen. Ludo Enckels is voornamelijk bekend door zijn jeugdboeken, Jos Dewit raakt bekend als zijn verhalenbundel Grensbewoners in 1998 wordt bekroond met de Vlaamse Debuutprijs.

De Vlaamse stad Hasselt staat centraal in het leven van speurder Kareem Zeiz in de eerste van in totaal tien thrillers van het duo Enckels & Dewit, als hij op zoek gaat naar de dader(s) van De mayonaisemoorden.

De bouwvakker Ralf Ratzinger vindt een lijk op het bouwterrein van het in aanbouw zijnde gerechtsgebouw in Hasselt. Het slachtoffer blijkt de allochtone Yusuf Hallil te zijn. De jonge Marokkaan is afkomstig uit de probleemwijk Ter Hilst. Opmerkelijk is de glanzende huid, veroorzaakt door mayonaise waarmee het slachtoffer is ingesmeerd. Dat is de eerste bijzonderheid die Kareem Zeiz ontdekt. Kort daarop wordt, onder soortgelijke omstandigheden, het stoffelijk overschot van Tarik Kanli gevonden. Beiden jongens bleken een hechte vriendschapsband met elkaar te hebben.

Het onderzoek komt in een stroomversnelling als Zeiz een verband weet te leggen tussen beide moorden en een verkrachtingszaak die enkele jaren eerder heeft plaatsgevonden. De onderwijzeres Monica Desutter was toen het slachtoffer, en de beide vermoorde Marokkaanse jongens de daders. Een delict waar nooit aangifte voor is gedaan. De oplossing lijkt niet ver meer weg en Zeiz bereidt de afronding al voor….

De introductie van een nieuw personage zoals Kareem Zeiz, waar de auteurs nog verder mee willen is een zorgvuldig en tevens kwetsbaar proces. Vanzelfsprekend behoort bij deze eerste kennismaking de nodige diepgang terwijl tegelijk voorkomen moet worden dat het verhaal kantelt naar een gejammer over de gefrustreerdheid van het karakter. Het laatste lijkt soms het geval wanneer Zeiz steeds maar weer terugvalt in zijn jeugdherinneringen, als onderbouwing van zijn chronisch opstandige gedrag.

De auteurs maken het zich overigens niet gemakkelijk met de keuze van de multiculturele achtergronden in het verhaal. Het lukt ze uitstekend de denkwereld van de Marokkaanse en Tunesische cultuur te combineren met de duidelijk aanwezige bekrompenheid van de autochtonen. Omdat deze wereld van onbegrip en irritatie niet met een paar woorden is uit te leggen, trekt dit een zware wissel op het verhaal. Tijdens die momenten is De mayonaisemoorden echt geen thriller meer. Spanning blijft dan achterwege, iets wat overigens wel ruim gecompenseerd wordt door de indringende wijze en grote deskundigheid waarmee de culturele verschillen zijn neergezet.

Dankzij dit eerste verhaal uit de Kareem Zeizreeks verliep de kennismaking met deze nieuwe serie positief, maar alleen een flinke extra dosis spanning en psychologie kan de volgende delen in belangrijke mate opwaarderen! Wellicht zet Operatie Monstrans, het volgende deel, een stap in die richting!