Wel leesplezier, te weinig spanning

De in 1939 geboren Martin Koomen heeft in Nederland vooral naamsbekendheid opgebouwd met zijn 'Portlandreeks'. In deze serie, die in de tijd voor de Tweede Wereldoorlog speelt, zijn Robert Portland (spion) en diens collega luitenant Eddie Fokkema (geheim agent) de twee protagonisten. Naast deze serie, die van 1986 tot 2004 is verschenen, heeft Koomen nog een aanzienlijk aantal standalones geschreven. Zijn laatste loot aan zijn inmiddels indrukwekkende boekenstam is de misdaadroman Moord in de Walburcht, dat in 2013 is verschenen.

Hij is puissant rijk en gedraagt zich daar ook naar. Freddie Walhoek heeft zijn geld vergaard in de amusementsindustrie en leidt als directeur/eigenaar van het tv-productiebedrijf KickTel een uitbundig leven. Dat leven speelt zich grotendeels af in Aerdenhout, onder de rook van Bloemendaal, in zijn kostbare villa die even groot als monsterlijk is. Van zijn persoonlijkheid en eigenaardige karaktertrekken wordt niemand blij want hij tiranniseert waar hij maar kan, en steeds meer mensen ergeren zich aan hem. Maar zolang diezelfde mensen hem nog nodig hebben voor hun carrière is het belangrijk om Freddie te accepteren en toe te laten tot je vriendenkring.
Sandra van Straten wordt als huishoudelijke hulp aangenomen, maar zij heeft een dubbele agenda. Evenals Bob van Zanten die als journalist een boek over Walhoek wil schrijven maar daar meer uit zijn smeuïge verleden dan over zijn voorspelbare heden in kwijt wil. Dit tot groot ongenoegen van zijn oom, Felix Ten Hoonte, die financieel directeur bij KickTel is en tevens rechterhand van Freddie Walhoek. Als de spanning in huize Walhoek steeds hoger oploopt en uiteindelijk naar een explosieve climax groeit, is het de bijdehante Sandra die duidelijkheid in de chaos probeert te scheppen. Met alle gevolgen van dien…

Moord in de Walburcht  is typisch een verhaal waarin de draak gestoken wordt met alles wat met glitter, glamour en geld te maken heeft. Dat verwoord door Martin Koomen, moet voor zijn trouwe fans voldoende garantie zijn voor een verhaal dat doorspekt is van satire en humor. Het is niet anders. In een zorgvuldig gecomponeerd en kleurrijk woordspel, wordt het leven van de hoofdpersoon, zijn huidige vrouw, kinderen en enkele strategisch belangrijke mensen, uitgebreid uit de doeken gedaan.

Maar een misdaadroman moet ook met spanning, twists en verrassingen overgoten zijn. Dat eerste is op sommige momenten ook aanwezig, maar de verrassingen en twists blijven te veel achterwege. Spannende scènes zijn noodzakelijk voor een thriller maar in Moord in de Walburcht  zijn er te weinig van en ze duren te kort. Bovendien, een meedenkende lezer lijkt voor Martin Koomen van ondergeschikt belang. In tegenstelling tot het leesplezier, waaraan dan ook geen gebrek is. Toch lijkt Koomen gemaakt voor de suspense. Misschien een uitdaging voor zijn volgende boek...?!