In volle draf naar een onzekere toekomst

Dick Francis, geboren als Richard Stanley Francis in Lawrenny, Zuid-Wales op 31 oktober 1920 was na WO II een beroemdheid in de wereld van de British National Hunt. Hij won meer dan 350 races, was Jockey Kampioen in 1953-54, en was jockey van Her Majesty Queen Elizabeth the Queen Mother voor vier seizoenen 1953-57, Francis reed acht keer in de wereld beroemde Grand National Steeplechase, die hij bijna won in 1956 toen zijn paard "Devon Loch" van the Queen Mother een paar passen van overwinning af, om onduidelijke reden ter aarde stortte. Dit incident, dat Francis "zowel het hoogte punt als het diepte punt van zijn jockey carrière vond" is tevens de impuls voor hem geweest om met een tweede carrière als schrijver te beginnen. Het is dus logisch dat in zijn boeken, waaronder Moordbaan, de Steeplechase een niet onbelangrijke plaats inneemt.
De 35-jarige strafpleiter Geoffrey Mason zorgt ervoor dat de 18-jarige Julian Trent voor 8 jaar achter de tralies verdwijnt. Iedereen is blij, gezien de bedreigingen die Trent rijkelijk rondstrooit naar iedereen die hem iets in de weg legt.
In zijn vrije tijd is Mason een begenadigde ruiter die zich als amateur goed staande houdt tussen de professionele elite. De profruiter Scot Barlow komt op verdachte wijze om het leven, zijn collega, jockey Steve Mitchell, wordt als verdachte gearresteerd.
Geoffrey Mason wordt gedwongen de verdediging van Mitchell op zich te nemen maar onder zware bedreigingen kan hij niet anders dan zijn collega ruiter laten veroordelen. Ook al is hij er van overtuigd dat Steve Mitchell niet de moordenaar is van Scot Barlow. Een vervroegde vrijlating van Julian Trent maakt het probleem niet alleen groter, de bedreigingen aan het adres van Mason brengen hem steeds verder in het nauw. Een uitweg lijkt nauwelijks nog voorhanden.
Dick Francis is zelf een succesvolle jockey geweest, dus is het bijna vanzelfsprekend dat deze sport een belangrijk deel van het verhaal uitmaakt. Een verhaal dat naast een flink spanningsgehalte ook een aardig stuk advocatuur bevat. Daarmee manifesteert Moordbaan zich zowel als sportthriller als legal thriller. Tussen de bedrijven door ontwikkelt zich een romance. Samen met de nodige bedreigingen en demonstraties van kracht en vernielzucht, ontstaat er uit deze ingrediënten uiteindelijk een klinkend verhaal.
Enige punt van kritiek is de detaillistische beschrijving van de hippische sport waar niet iedere thrillerlezer reikhalzend naar uit kijkt. Dit veroorzaakt soms een dip in de spanningslijn. Op die momenten kost het de lezer de nodige energie om de aandacht vast te houden. Maar heb je die hindernis genomen dan volgt een race tegen het kwaad waar de Steeplechase een eitje bij is. En dan prijs je je als lezer weer gelukkig dat je Moordbaan hebt gelezen en resteert er alleen maar respect voor de literaire kwaliteiten van een groot en veelzijdig man, Dick Francis!