Patterson blijft verrassen

James Patterson is al jaren de bestverkopende thrillerauteur van de Verenigde Staten. Of het nu om de boeken in de Alex Cross-reeks gaat, een nieuw deel in de Women'’s Murder Club of de Private-serie, het Amerikaanse lezerspubliek kan er geen genoeg van krijgen. Zijn samenwerking met co-auteurs zorgt voor een ongekend hoge productie. En als zijn bekende personages niet in een verhaallijn passen, dan helpt zijn creatieve geest hem wel aan iets nieuws. Dat bewijst hij maar weer in Moordweekend.

Vier hartsvriendinnen, Abbie Elliot, Winnie Brooks, Serena Schofield en Bryah Gordon, gaan voor een paar dagen, zonder hun mannen, naar Monaco en Monte Carlo. Hun huwelijken zijn al langere tijd ontsierd door de vele deukjes en de dames hebben snode plannen gesmeed voor deze vier dagen. Er wordt lustig op los geflirt en het duurt niet lang of ze hebben meer dan voldoende mannelijke aandacht om de avond door te brengen. In deze jetsetwereld van sjeiks, wereldsterren, politici en industriebaronnen waar geld nooit een probleem is, vloeit de champagne rijkelijk. Dollend en drinkend belanden ze op een luxejacht waar het feestje zonder schroom en schaamte wordt voortgezet. Tot het plotseling wordt onderbroken door een invasie van een tot de tanden gewapende politiemacht. Op de kade liggen in een auto twee dode mannenlichamen, de dader moet zich op het jacht te bevinden.

De vriendinnen worden gearresteerd en met een aantal sporen als bewijs veroordeeld tot een jarenlange opsluiting. Abbie blijft als enige haar schuld ontkennen en begint een hopeloze en kansloze strijd tegen een even onzichtbare als sterke macht.

De kenmerkende schrijfstijl van James Patterson, nu met co-auteur David Ellis, is voor zijn fans algemeen bekend: korte kernachtige zinsopbouw in hoofdstukken die amper twee pagina’s bedragen. Tel daarbij zijn prettige schrijfstijl en de rest van het succes komt voort uit de verhaallijn.

Moordweekend heeft een plot met een flitsende start die vergelijkbaar is met de acceleratie van een Formule 1-wagen. In no time op topsnelheid. Die snelheid wordt feilloos vastgehouden en gecombineerd met de ontelbare acties die op de vriendinnen een onuitwisbare indruk maken en grote impact hebben. Naast de vele hoofdstukken, is het verhaal onderverdeeld in vier ‘boeken’. Ieder boek vertelt een volledige fase van dat verhaal. Lezers kunnen gerust zijn, deze vier boeken zijn in de omslag van Moordweekend gebonden. Patterson besteedt veel en intensieve aandacht aan de emoties bij Abbie als zij erachter komt hoe hopeloos haar situatie is. Dit gaat zo intens en met zoveel inlevingsgevoel dat lezers hierin worden meegezogen en het haast zelf meebeleven. Hij vermengt op subtiele wijze verschillende subgenres. Een stukje legal thriller met een flinke dosis list en bedrog wordt vermengd met een ware politiethriller, ingekleed met intimiderende verhoortechnieken. Door de emoties die daarbij loskomen blijf je als lezer onlosmakelijk verbonden met het boek. Het vroegtijdig neerleggen of stoppen met lezen is geen optie.

Als je dat als auteur teweeg kunt brengen dan hoor je bij de hele grote. En ondanks dat James Patterson sommige boeken uit zijn oeuvre beter niet had kunnen schrijven, geldt dit voor Moordweekend zeker niet. De hand van de meester is duidelijk aanwezig en dat maakt hem tot wat hij is, een groot verteller met een eindeloze fantasie die, ondanks zijn astronomische oeuvre, nog steeds veel verrassends in petto heeft!