Moeizaam voortkruipend naar de ontknoping

Het moet gezegd, eerdere boeken van Åke Edwardson blonken niet uit door de vertelsnelheid van het verhaal. Wat dat betreft heeft deze Zweedse auteur een reputatie hoog te houden. Toch stellen veel lezers het vermoedelijk op prijs dat de snelheid wat opgevoerd wordt. Een verdere uitbreiding van zijn schare fans zou hier waarschijnlijk het gevolg van zijn. Want de schrijfkunst beheerst Edwardson wel degelijk. Het probleem zit hem meer in de eindeloos lijkende zijpaadjes die door hem worden bewandeld en die de aandacht aan de primaire verhaallijn ontneemt.
Ook in zijn nieuwe thriller, met Erik Winter opnieuw in de hoofdrol, heeft Edwardson weer gebruik gemaakt van de voor hem zo kenmerkende schrijfstijl.
Inspecteur Lars Bergenheim vindt een verlaten auto die met openstaande deuren en een kogel in de rugleuning is achtergelaten. Roger Edwards blijkt de eigenaar te zijn maar verklaart dat zijn auto is gestolen. Korte tijd later wordt de schrijver Jacob Ademar beschoten.
Hoofdinspecteur Erik Winter mobiliseert zijn team als blijkt dat Bengt Sellberg in zijn auto is beschoten en aan de verwondingen overlijdt. Na deze moord blijkt Jan Richardson ook spoorloos verdwenen te zijn en dit maakt hem tot primaire verdachte.
Tijdens het moordonderzoek blijkt dat Ademar bezig is met het schrijven van een boek waarin de verdwijning van zijn zus, 30 jaar geleden, centraal staat. Beatrice Ademar was toen 15 jaar en nooit is er een spoor van haar gevonden. Uitgebreide research naar het verloop van de gebeurtenissen worden door enkele mensen niet erg op prijs gesteld en zijn waarschijnlijk de aanleiding om Ademar te frustreren.
Wanneer in een parkeergarage een spectaculaire moord plaatsvindt, probeert Erik Winter toch aanknopingspunten te vinden met andere zaken omdat steeds hetzelfde kaliber kogel wordt gebruikt.
Hij wordt tijdens zijn onderzoek echter regelmatig geplaagd door een plotseling opkomende hoofdpijn die het werken praktisch onmogelijk maakt. Angela, zijn vrouw, is als praktiserend arts werkzaam, denkt hierbij aan een vorm van migraine maar is er niet erg gerust op. Haar onrust voor haar man vloeit voort uit het tijdelijk optredende geheugenverlies.
Tijdens zijn uitgebreide speurtocht krijgt Erik Winter veel informatie die in eerste instantie niets met de huidige moordzaken te maken heeft. Maar die wel een verband legt met de verdwijning van Beatrice Ademar. Het lijkt er op dat de oplossing van deze oude zaak ook de oplossing brengt voor actuele moord- en schietpartijen.
Åke Edwardson besteedt in zijn verhalen veel aandacht aan de sociale aspecten van zijn figuranten. Hiermee beperkt hij zich niet alleen tot het oplossen van de misdaad maar spelen relatie- en persoonlijke problemen vaak een belangrijke rol. Hierin schuilt het gevaar dat de verhaallijnen elkaar gaan overheersen en het thrilleraspect voor korte momenten ondergeschikt wodt. Lezers ervaren dit als traagheid van vertellen in de boeken van Edwardson.
Omdat dit niet altijd beperkt blijft tot de hoofdpersonen, stimuleert de auteur hiermee dit subjectieve gevoel van lezers. Het valt natuurlijk niet helemaal te ontkennen, maar het is een schrijfstijl die andere liefhebbers zeker appreciëren. Het is in ieder geval kenmerkend voor de stijl van Åke Edwardson. Je houdt ervan of niet, een tussenweg is er niet. De lezer weet dus exact wat hem/haar te wachten staat bij Nog niet dood.