John Brosens actueler dan de media

Op 4 juli jl. publiceerde de internetsite nu.nl een bericht onder de titel “Europa dumpt slechte voeding in Afrika”. Enkele weken eerder, op 25 juni om precies te zijn, presenteerde John Brosens zijn nieuwste boek Project Luvarine, dat hetzelfde probleem behandelt. Hoe actueel kun je als auteur zijn?
Mira van Dam, werkzaam bij Filoux BV, mist een onderzoeksverslag uit haar bestanden. Het onderzoek gaat over de houdbaarheid van een nieuwe margarine die bestemd is voor de Afrikaanse markt. Haar conclusie luidt dat de grondstof ivraleen, voor de consument vijandelijke bestanddelen, bevat. Mira rapporteert haar bevindingen direct bij de directie en komt via hoofd P&O Arie Bommeljé, al snel terecht bij het directielid Carola Dankers.
Omdat het voortbestaan van het bedrijf afhankelijk is van de nieuwe margarine wordt Mira een voorstel gedaan waar ze niet mee instemt. Gedwongen ontslag is het gevolg van haar besluit. Een tweede verhaallijn start bij Felix Tholenaar, werkzaam bij de EU als tolk, die een rapport in zijn kast vindt. Het is afkomstig van zijn collega José van Wijck, die zelf spoorloos is verdwenen. Het rapport weidt uit over fraude bij het verkrijgen van EU-subsidies in de zuivelindustrie. Een fraude van vele miljoenen euro’s. Op dat moment is Felix bezig met de afhandeling van het overlijden van zijn moeder, waarbij een opmerkelijke liefdesbrief van Leentje boven water komt gericht aan zijn al eerder overleden vader.
Drie problemen die een afzonderlijke aanpak vereisen maar gaandeweg steeds meer verbanden met elkaar lijken te hebben.
John Brosens is als burger actief bezig met het milieu en het welzijn van de mensheid en heeft met Project Luvarine zijn bevlogenheid omgezet in een ijzersterk verhaal. Startend met drie verhaallijnen neemt hij de tijd om zijn karakters evenredig te laten groeien met de spanning. Spanning die zich manifesteert in bedreigingen, aanslagen, omkoperij en afpersing, ontwikkelt zich in hoog tempo als het grote kapitaal bedreigd gaat worden. Gewetenloos management dat maar één doelstelling kent, namelijk het zichzelf verrijken en daarvoor hun pad vrij moeten houden. Desnoods geforceerd en met geweld. Brosens heeft het allemaal in één compact verhaal weten te stoppen waarbij de opbouw een logisch geheel is geworden, maar toch heeft Brosens hier en daar het toeval een handje laten helpen. Personages uit andere verhaallijnen komen elkaar tegen, gebeurtenissen brengen mensen plotseling samen, dialogen tussen nagenoeg vreemde mensen leveren plotseling bepaalde associaties op. Het gebeurt wat té frequent waardoor de voorspelbaarheid blijft groeien.
Dan gaat het er alleen nog om hoe het verhaal wordt verteld. Daar is niets op aan te merken. Zoals van Brosens gewend, is ook in Project Luvarine zijn vlotte schrijfstijl herkenbaar. Een stijl die geen moment verveelt en samen met de verrassende opbouw de lezer stimuleert tot doorlezen. En daar is hij volledig in geslaagd!