Spanning, feiten en fictie, alles ineen

Het is overbodig een auteur die het derde deel uit de vierdelige serie De Noordzeemoorden op de markt brengt, nog te introduceren. Een kort ‘hier is dan deel 3: Ritueel’, moet meer dan voldoende zijn. En dat is het ook, iedere fan van De Noordzeemoorden weet dat Isa Maron de auteur is.

Maud Mertens en Niels Bingsten worden naar een gruwelijke vondst gestuurd. Een tuinman heeft bij onderhoudswerkzaamheden een menselijke schedel blootgelegd. Verder onderzoek toont aan dat er nog een aantal liggen waarvan er enkele al lagen toen de huidige bewoner zijn intrek in het landhuis nam. Het blijken schedels van jonge vrouwen te zijn die zo zijn neergelegd dat ze een bepaald patroon vormen. Het toeval wil dat de locatie in de omgeving is waar Kyra Slagter woont, waardoor ze snel van de partij is. Haar grootste belang is te achterhalen of een van de schedels van haar verdwenen zus Sarina is.
Omdat beide partijen belang hebben bij zowel het opsporen van de dader als de toedracht achterhalen van de verdwijning van Kyra's zus, proberen ze elkaar zo goed als mogelijk aan te vullen.

In dit derde deel van De Noordzeemoorden lijkt het of de trein pas goed op snelheid is gekomen. In vier primaire verhaallijnen, waarin het onderzoek van Maud, het leven en onderzoek van Kyra, de gebeurtenissen van Sarah in Londen en de ‘stem’ van de moordenaar centraal staan, wisselen spanning, mystiek en psychologische lading elkaar in hoog tempo af. Dat betekent ook dat je als lezer alle kanten op geslingerd wordt. Talloze twists, vergezeld van evenzovele misleidingen of pogingen daartoe van de auteur, zorgen dat het boek aan je handen gekleefd zit en stoppen ondenkbaar is.
Ook de karakters zijn en blijven interessant en sommige ontwikkelen een groeiende belangstelling bij de lezer. Hun rol wordt belangrijker en/of hun leven verandert en zorgt voor een getransformeerde positie in het verhaal.

Daarmee lijkt, zonder de andere twee tekort te doen, Ritueel  het meest complete verhaal van de drie die nu zijn verschenen. Dat de verhaallijnen, de ene wat meer dan de andere, gebaseerd zijn op ware feiten geeft naast meerwaarde ook associaties met bekende personen. Het zit er allemaal in, de liefhebbers kunnen gaan smullen. Voor een recensent is het enerzijds eenvoudig te recenseren (een goed verhaal) maar anderzijds ontbreekt de finale oplossing en dat maakt het weer ingewikkeld.
Maron is al wel druk bezig met subtiele bewegingen alle verhaallijnen die ertoe doen, naar elkaar toe te bewegen. Die manoeuvre is er wel maar nauwelijks merkbaar, wat een compliment waard is.

De meervoudige moorden op de jonge vrouwen lijkt opgelost of toch nog niet helemaal? Het laatste deel zal in ieder geval met een antwoord op die vraag moeten komen en op alle andere nog openstaande vragen. Iedere lezer van Ritueel  kijkt vanaf dit moment reikhalzend uit naar het laatste deel. Of daarna iedereen ook volledig tevreden zal zijn met de oplossing die nu nog alleen bij Isa Maron bekend is, moet nog blijken.