Meer kogels dan woorden

Chris Ryan is een bewust gekozen pseudoniem, om te voorkomen dat de echte naam bekend wordt. Ryan was in zijn periode bij de Britse Special Air Service (SAS) lid van het team Bravo Two Zero dat tijdens de Eerste Golfoorlog missies achter de vijandelijke linies uitvoerde. Een van de acht teamgenoten was Andy McNab, toen soldaat en nu eveneens schrijver van thrillers die meestal over militaire missies gaan. Chris Ryan heeft inmiddels achttien titels op zijn naam staan. Extreem: schietschijf  is het laatst verschenen nieuwe avontuur van deze voormalige Engelse militair.

SAS-officier Joe Gardner verloor tijdens een missie in Pakistan zijn hand. Een elitegroepje dat bestond uit Gardner, John Bald, Dave Hands en Anthony Shaw had opdracht om Taric Afridi, leider van de Pakistaanse Taliban, te elimineren. Nadat Bald beweert Afridi gedood te hebben, verdwijnt hij spoorloos.
Terug in Londen, ontslagen uit dienst en voorzien van een slimme handprothese, wordt Gardner verrast door een telefoontje uit Rio de Janeiro van zijn oude maat John Bald. Hij hoort de smeekbede van Bald, die ogenschijnlijk in gevaar verkeert, om hem te komen halen. Joe kan niet nalaten zijn oude vriend te gaan zoeken en begint aan een schier onmogelijke missie als blijkt dat Nestor Wess, een nietsontziende huurmoordenaar, naarstig op zoek is naar Bald.

Extreem: schietschijf  is een actiethriller in het genre dat van Chris Ryan genoegzaam bekend is. Een voormalig SAS-lid begint aan een missie waarin hij keiharde gevechten aan moet gaan om zijn doel te bereiken. Dit verhaal is niet anders, Gardner beleeft, zwervend en vechtend, de nodige avonturen. Daarbij zijn de slachtoffers al snel niet meer te tellen en komt de held wonder boven wonder steeds weer levend op zijn twee benen terecht, zij het niet altijd zonder kleerscheuren.

De essentie van dit verhaal zit meer in het vermoeden dat langzaam in het hoofd van Joe Gardner werkelijkheid lijkt te worden, namelijk van de maatschappelijke ommekeer die veel oude dienstmaten van hem hebben gemaakt. Een aantal lijkt verraad te hebben gepleegd aan ‘De Dienst’; ze hebben zich laten verleiden door het grote geld.

Kenmerkend voor dit soort thrillers is de fysieke hardheid van het verhaal. In Extreem: schietschijf  lijken meer kogels te worden afgevuurd dan er woorden worden gesproken. Het is een verhaal dat hoofdzakelijk bestaat uit rondvliegende spieren, zenuwen en losgerukte stukken vlees. Als je geniet van de beschrijving hoe een sneldraaiende boormachine door een vingernagel gaat, kan dit boek de juiste keuze zijn. Veel andere diepgang is er niet te ontdekken en de personages worden al even gevoelloos beschreven als ze zich door het verhaal bewegen. Niemand heeft een sociale achtergrond, hunkert naar familie of een rustiger leven, er geldt maar één regel: kiezen of je zelf jaagt, of de jagers zich anders tegen jou laten keren. Dan moet je nogal echt liefhebber zijn om dat een hele serie vol te houden. Dus is Extreem: schietschijf  een verhaal voor de echte diehardfan van dit subgenre, die waarschijnlijk meer onder het mannelijke lezerspubliek te vinden zal zijn.