TWEE KRUIMELDIEVINNEN GAAN VOOR HET GROTERE WERK

[RECENSIE] Schijn bedriegt van Celia Dale

TWEE KRUIMELDIEVINNEN GAAN VOOR HET GROTERE WERK

++ ‘Aan het lakwerk tegen de witgekalkte muur bloeiden nog een paar rozen, maar de struikjes in de aardwerken potten waren groen gebleven’ ++

Oorspronkelijke titel: Sheep’s Clothing
ISBN: 978 90 445 5010 8
Uitgegeven door: Uitgeverij De Geus, Singel Uitgevers
Pagina’s: 252
Vertaling: Alexandera van Raab van Canstein
Beoordeling: ⭐️⭐️⭐️

De Engelse auteur Celia Dale heeft dertien boeken geschreven waar zij diverse prijzen voor heeft ontvangen waaronder de prijs voor beste kortverhaal van het jaar van de Crime Writers' Association. Haar latere verhalen kwamen als psychologische thriller op de markt. De in 1912 geboren schrijfster is in 2011 op 99-jarige leeftijd overleden. Nog steeds worden boeken van haar opnieuw uitgegeven, zoals onlangs Schijn bedriegt, dat oorspronkelijk in 1988 in Engeland verscheen.

Als Grace en Janice vrijkomen na hun uitgezeten straf in de Holloway Prison voor diefstal en onhandige winkeldiefstallen, besluiten ze samen verder te gaan. Grace had tijdens haar detentie een plan bedacht hoe ze in de toekomst verder kon en daar paste Janice wonderwel goed in. Het masterplan hield in dat ze als team van de dienst maatschappelijk werk bij senioren zouden vertellen dat ze nog recht hadden op een nabetaling die hun al langere tijd was onthouden. Met die smoes kregen ze meestal toegang tot de woning waar een quick scan plaatsvond op aanwezige, te verhandelen spulletjes. De dame in kwestie werd in slaap gebracht en beide dames vertrokken met in hun tassen alles wat maar enigszins van waarde was. Meerdere oudere dames wisten ze te ontdoen van vaak waardvolle spullen waarvan de waarde meestal emotioneel veel meer was dan de verkoopwaarde.

++ ‘Ze ging op bed liggen en liet de tranen langs haar slapen rollen, in haar oren, in het kussen. Ze was hem kwijt, en met hem haar laatste, vage sprankje hoop. Ze smolt weg in haar tranen’ ++

Het sterk gedateerde verhaal (1988) begint met een uitgebreide beschrijving van de achtergronden van beide dames in crime. Het doet verslag van hoe de oudere slachtoffers zonder enig medelijden worden leeggeroofd. Tevens wordt de levens een beeld geschetst hoe Grace en Janice onafhankelijk van elkaar hun leven verder invulling geven. Daarin blijkt al snel dat Grace het brein is achter de acties en Janice een jonge, naar liefde smachtende vrouw is. Daarbij is er de auteur veel aan gelegen om de beide persoonlijkheden zo zuiver mogelijk neer te zetten en daar slaagt ze volkomen in. De hebzucht en kunst om vals vertrouwen bij hun slachtoffers te ontwikkelen, komt zeer overtuigend over en is van alle tijden, zelfs in de huidige tijd nog actueel.

Zit het met het verdiepen van de karakters wel goed, met de spanning is dat wat minder het geval. Het boek is door de uitgever de NUR-code 330 meegegeven wat inhoudt dat het in de categorie spannende boeken algemeen valt. Na het lezen is het wat teveel eer om dan het boek als spannend te kenmerken. Zou wellicht wel kunnen in de tachtiger jaren hoewel er toen ook al echt boeken verschenen die strak stonden van de spanning. Dit lijkt meer op een boek alla Agatha Christie of Roald Dahl waarbij wel de toevoeging geldt dat de levensopvattingen van beide dames interessanter zijn dan hun ‘criminele’ acties.

Samengevat is Schijn bedriegt een prettig te lezen spannende roman waar de Margareth Tatcher periode waarin het verhaal zich afspeelt wel herkenbaar is. Nog geen gedoe met digitale technieken en snelle rechercheurs maar ‘gewone’ menselijke politiemannen die ook zo hun problemen hebben. Het zou bijna een klassieker kunnen zijn.

Eindoordeel: 3,0 sterren

Spanning: 2 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 3 sterren
Schrijfstijl: 3 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 3 sterren