Sprankelend als prosecco

strak als een vioolsnaar,Dat Corine Hartman een voorliefde heeft voor Toscane moge geen nieuws zijn voor haar fans. Met In vreemde handen begon voor haar een nieuwe literaire fase in het idyllische Toscane. De streek waar voor ze een sterke voorliefde heeft en al menige vakantie heeft doorgebracht. Na het succes met Eva van Dongen en Nelleke de Winter geeft Hartman nu voorkeur aan op zich zelfstaande personages. Die krijgen alle kans om te schitteren in dit nieuwe verhaal dat, naast spanning, ook enkele maatschappelijke problemen behandelt. Een verhaal met de mysterieuze titel: Schijngestalten.
Het lijkt een modelgezin, de familie den Hartogh. Dochters Anne en Stefanie vertrekken naar Florence om daar de 65e verjaardag van hun vader, de arts Cees den Hartogh, te vieren. Hij is al jarenlang bezig een medicijn te vinden tegen de slopende ziekte multiple sclerose. Hun moeder, Céline kreeg deze moordenaar in haar lichaam toen ze in verwachting was van Anne. Als Anne in het kasteel van de Italiaanse Minister van Gezondheid en sponsor van het onderzoek, Doctor Umberto Tarantini, een beetje ronddoolt, ontdekt ze op een kamer een zieke bewoonster en een dood lichaam. Maar voordat ze iets kan doen krijgt ze een tik op haar achterhoofd en raakt ze buiten bewustzijn. Haar verhaal wordt door haar omgeving als onwaarheid bestempeld, iets wat Anne nog strijdvaardiger maakt haar gelijk te bewijzen.
Gewapend met een karakter dat uitblinkt in doortastendheid, koppigheid en vasthoudendheid is haar missie om openheid en duidelijkheid te brengen in deze geheimzinnige situatie. Een missie die niet door iedereen in dank wordt afgenomen.
Corine Hartman heeft met Schijngestalten een boek geschreven, dat veel potentie heeft om een Nederlandstalige bestseller te worden. De speurtocht naar het kwaad combineert ze feilloos met actuele maatschappelijke problemen. Die combinatie geeft het verhaal meerwaarde en het creëert extra emotionele lading. Hiermee schept ze mogelijkheden om, in het verlengde van de verhaallijn, de personages verder uit te diepen. Egoïsme en idealisme blijken eigenschappen die niet altijd zonder gevaar voor de omgeving zijn. Daarnaast roept het veel emotie op zoals Hartman in verschillende passages, op uitgekiende plaatsen in het verhaal, vanuit een ander perspectief een verborgen verhaallijn heeft verweven. Ook de spanning wordt door de auteur op de juiste wijze gedoseerd. Langzaam naar een plot toewerkend, lijken probleem en spanning voor de lezer alleen maar te groeien waardoor een oplossing verder weg drijft. Dit traject leidt uiteindelijk naar een climax waarin voor de amateuristische speurder Anne geen berg te hoog lijkt om te beklimmen.
Schijngestalten is een ijzersterk verhaal met enkele beladen maatschappelijke problemen en personages die hun eigen dagelijkse beslommeringen maar nauwelijks aan kunnen. Hartman vertelt het verhaal op een weergaloze wijze, doordrenkt met vakkennis en gevoel voor emotie. Een moeilijk te evenaren prestatie!