Hebban recensie
Wel tot op het bot maar niet van Deaver
Van Daniël Hecht is bekend dat zijn boeken om de optimale aandacht van de lezer vragen. Dat hoeft niet zozeer iets te zeggen over kwaliteit maar meer over de complexiteit van zijn verhalen. Hij verstaat de kunst om verschillende verhaallijnen door elkaar te laten lopen waarbij de importantie van ieder lijntje niet direct is in te schatten. Met de komst van Cree Black als vaste hoofdpersoon heeft hij uiteindelijk gekozen voor een enigszins herkenbare basis voor zijn laatste drie boeken. Tot op het bot is voorlopig de laatste in deze reeks.
Cree Black wordt door een oude vriend van haar vader, inspecteur Bert Marchetti, benaderd om hem bij te staan bij de vondst van een skelet. Marchetti, met zijn laatste opdracht belast voor hij met pensioen gaat, heeft een bedenkelijke carrière achter de rug. Ooit zelf verdacht van ernstige mishandeling van een verdachte en af en toe niet vies van een louche afpersing, dobbert de man naar het einde van zijn loopbaan. Zijn grootste wens is om afscheid te nemen met de arrestatie van Ray Raymond, ooit verdachte van een moord en door toedoen van Marchetti levenslang verminkt.
Samen met Horace probeert Cree Black meer te weten te komen over het leven en de doodsoorzaak van het skelet, waarvan de botstructuur een aantal vervormingen vertonen.
Om die reden wordt het onbekende skelet de wolfman genoemd. Horace maakt gebruik van de kennis van radioloog, Ray Raymond. Dit maakt de zaak extra complex omdat Cree erg hecht aan haar goede relatie met oom Bert maar ook is geïnteresseerd in het leven van Raymond. Dit leidt er toe dat ze samen gaan werken om via het leven van Hans Sweitzer en Lydia Jackson achter de doodsoorzaak van de wolfman te komen. Volgens oom Bert een levensgevaarlijke keuze die hij stelselmatig probeert te beëindigen.
Het lukt Daniël Hecht ook nu weer uitstekend om meerdere verhaallijnen neer te zetten. Waar hij minder zorgvuldig in is, is het oplossen en beëindigen van ieder lijntje. Er blijft het een en ander onopgelost in de lucht hangen wat niet scoreverhogend werkt.
Wat hem wel goed is gelukt, is de koppeling van het heden aan het verleden in de zoektocht van Cree Black naar het leven van Hans Sweitzer en Lydia Jackson. Had hij die kwaliteit door het gehele verhaal op dat hoge niveau gehouden dan waren vier sterren dik verdiend. Maar de losse eindjes die blijven hangen reduceren dit tot drie sterren.
Cree Black wordt door een oude vriend van haar vader, inspecteur Bert Marchetti, benaderd om hem bij te staan bij de vondst van een skelet. Marchetti, met zijn laatste opdracht belast voor hij met pensioen gaat, heeft een bedenkelijke carrière achter de rug. Ooit zelf verdacht van ernstige mishandeling van een verdachte en af en toe niet vies van een louche afpersing, dobbert de man naar het einde van zijn loopbaan. Zijn grootste wens is om afscheid te nemen met de arrestatie van Ray Raymond, ooit verdachte van een moord en door toedoen van Marchetti levenslang verminkt.
Samen met Horace probeert Cree Black meer te weten te komen over het leven en de doodsoorzaak van het skelet, waarvan de botstructuur een aantal vervormingen vertonen.
Om die reden wordt het onbekende skelet de wolfman genoemd. Horace maakt gebruik van de kennis van radioloog, Ray Raymond. Dit maakt de zaak extra complex omdat Cree erg hecht aan haar goede relatie met oom Bert maar ook is geïnteresseerd in het leven van Raymond. Dit leidt er toe dat ze samen gaan werken om via het leven van Hans Sweitzer en Lydia Jackson achter de doodsoorzaak van de wolfman te komen. Volgens oom Bert een levensgevaarlijke keuze die hij stelselmatig probeert te beëindigen.
Het lukt Daniël Hecht ook nu weer uitstekend om meerdere verhaallijnen neer te zetten. Waar hij minder zorgvuldig in is, is het oplossen en beëindigen van ieder lijntje. Er blijft het een en ander onopgelost in de lucht hangen wat niet scoreverhogend werkt.
Wat hem wel goed is gelukt, is de koppeling van het heden aan het verleden in de zoektocht van Cree Black naar het leven van Hans Sweitzer en Lydia Jackson. Had hij die kwaliteit door het gehele verhaal op dat hoge niveau gehouden dan waren vier sterren dik verdiend. Maar de losse eindjes die blijven hangen reduceren dit tot drie sterren.
1
Reageer op deze recensie