Lezersrecensie
EEN MISDAADROMAN OM DE WINTERAVONDEN MINDER DONKER TE LATEN ZIJN
[RECENSIE] Vermoedens van Herman De Jonghe
EEN MISDAADROMAN OM DE WINTERAVONDEN MINDER DONKER TE LATEN ZIJN
++ ‘Het huis is nog kleiner dan het mijne en is slecht onderhouden. Ramen zonder verf, enkel glas, de dakgoot klauwt zich vertwijfeld vast aan het dak. Hij huurt het voor een klein prijsje van zijn grootouders’ ++
Oorspronkelijke titel: Vermoedens
ISBN: 978 94 626 6724 2
Uitgegeven door: Uitgeverij Schrijverspunt
Pagina’s: 233
Vertaling:
Beoordeling: ⭐️⭐️⭐️, ½ ⭐️
De Vlaamse auteur Herman De Jonghe was tot 2002 werkzaam in het onderwijs. Hij heeft daar verschillende functies in doorlopen en beëindigde zijn werkzame leven als schooldirecteur. Daarna heeft het tot 2008 geduurd voor hij debuteerde met Koppenbergblues. Daaropvolgend verschenen van zijn hand meerdere boeken waarvan Ondergrond, dat genomineerd werd voor de Vlaamse Hercule Poirotprijs.
Omdat zijn leven voor een belangrijk deel in het teken stond om als docent jonge mensen meer kennis bij te brengen, is het niet zo heel vreemd dat ook een werk van zijn hand verschijnt dat het onderwijs als rode draad heeft. De ins en outs van de onderwijswereld kent hij als geen ander zonder daarmee gezegd te hebben dat hetgeen zich in zijn laatstverschenen ‘Vermoedens’ afspeelt, als norm voor het onderwijs kan gelden.
Als het Hugo Persoons even niet meezit in zijn leven, verlaat hij het beroep van elektromonteur en treedt, op aanraden van een goede kennis, als zijinstromer in het onderwijs. De voormalige elektricien heeft immers geen didactische opleiding maar kan wel als studiemeester aan de slag. Dat gebeurt aan het Kofi Annaninstituut in Groendaal, nabij Turnhout.
Als er onverwacht in de school een bommelding binnenkomt is het natuurlijk groot alarm en wordt er onderzoek gedaan naar explosieven. Het daaropvolgende onderzoek levert niets op en kort daarna valt de elektriciteit van de hele school uit. Hugo, elektricien van beroep, gaat op onderzoek en als er bovengronds niets verkeerd is, daalt hij een verdieping naar beneden. Daar vindt hij niet alleen de oorzaak van de storing maar zijn aandacht werd ook getrokken door een foto van een uit Groendaal verdwenen meisje. Het blijkt Vicky Kràlikovà te zijn die in 1999 spoorloos verdween. De verdwijning is nooit opgelost en na veel informatie te hebben gelezen heeft Hugo een missie…
++ ‘Ik bestelde maar wat en kreeg een berg vlees, worst, gehakt, alles door elkaar, genoeg vet om alle scharnieren in mijn huis te smeren, en half gebakken frieten. Ik kon nog niet de helft op, ik was ook te nerveus’ ++
De verhaallijn ontwikkelt zich volledig vanuit Hugo Persoons, die in de eerste persoon iedere stap die hij zet, vastlegt. Zo weet de lezer al snel dat hij is gescheiden van Carine en na korte tijd in Groendaal woonachtig te zijn, een relatie met Sara Weyns aangaat. Het onderzoek naar de verdwenen Vicky brengt hem in contact met Sofie ’t Kind. Hij bewondert de 18-jarige jonge vrouw stilletjes maar dan blijkt ook zij onverwacht, spoorloos verdwenen te zijn, vijf jaar na de verdwenen Vicky. Als na een inbraak in zijn huis, de gevonden papieren over Vicky zijn verdwenen, weet hij zeker dat zijn ingeslagen weg goed is en gaat verder met zijn onderzoek maar wordt wel voorzichtiger.
Het verhaal begint traag en blijft dat ook lange tijd. Dat heeft te maken met het feit dat de auteur de personages niet direct positioneert maar dat doet waar het in het verhaal van belang gaat worden.
Om het verhaal goed in je op te nemen eist De Jonghe wel de volle aandacht van zijn lezers. De chronologie is niet duidelijk afgebakend en hoewel de belangrijke jaartallen wel in het verhaal worden vermeld, is het zaak van de lezer er zelf in gedachten een soort van tijdlijn van te maken. Dat zal de ene lezer als dankbare uitdaging aannemen terwijl een andere lezer dit ingewikkeld kan gaan vinden.
De auteur vindt wel ruimte voor enkele acties die tot grote gevolgen leiden voor zijn personage. Maar die lijkt daar steeds weer een portie energie in te vinden om met zijn volhardendheid zich nog intensiever op het onderzoek te werpen.
Samengevat herbergt Vermoedens een spannend verhaal waarin verborgen geheimen uit het verleden langzaam uitgepakt op tafel komen te liggen. De auteur heeft zich goed ingelezen op momenten dat het verhaal de Belgische grens overschrijdt en weet die fases ook interessant voor de lezer te maken en te houden. De schrijfstijl is prettig leesbaar, enig ongemak ervaart de lezer met het ontbreken van duidelijke tijdlijnen waardoor het op en neer hopt tussen de tegenwoordige en verleden tijd. Met het soms toepassen van de Vlaamse schrijfwijze, zal hij bij sommige Nederlandse lezers de wenkbrauwen wel doen laten fronsen; bijvoorbeeld het woord ‘leraars’ dat in Vlaanderen gebruikelijk is maar in Nederland als ‘leraren’ wordt geschreven. Maar een kniesoor die zich daar druk over maakt, ‘Vermoedens’ is een boek dat door een breed publiek gelezen en gewaardeerd kan worden.
Eindoordeel: 4,0 sterren
Spanning: 3 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 4 sterren
EEN MISDAADROMAN OM DE WINTERAVONDEN MINDER DONKER TE LATEN ZIJN
++ ‘Het huis is nog kleiner dan het mijne en is slecht onderhouden. Ramen zonder verf, enkel glas, de dakgoot klauwt zich vertwijfeld vast aan het dak. Hij huurt het voor een klein prijsje van zijn grootouders’ ++
Oorspronkelijke titel: Vermoedens
ISBN: 978 94 626 6724 2
Uitgegeven door: Uitgeverij Schrijverspunt
Pagina’s: 233
Vertaling:
Beoordeling: ⭐️⭐️⭐️, ½ ⭐️
De Vlaamse auteur Herman De Jonghe was tot 2002 werkzaam in het onderwijs. Hij heeft daar verschillende functies in doorlopen en beëindigde zijn werkzame leven als schooldirecteur. Daarna heeft het tot 2008 geduurd voor hij debuteerde met Koppenbergblues. Daaropvolgend verschenen van zijn hand meerdere boeken waarvan Ondergrond, dat genomineerd werd voor de Vlaamse Hercule Poirotprijs.
Omdat zijn leven voor een belangrijk deel in het teken stond om als docent jonge mensen meer kennis bij te brengen, is het niet zo heel vreemd dat ook een werk van zijn hand verschijnt dat het onderwijs als rode draad heeft. De ins en outs van de onderwijswereld kent hij als geen ander zonder daarmee gezegd te hebben dat hetgeen zich in zijn laatstverschenen ‘Vermoedens’ afspeelt, als norm voor het onderwijs kan gelden.
Als het Hugo Persoons even niet meezit in zijn leven, verlaat hij het beroep van elektromonteur en treedt, op aanraden van een goede kennis, als zijinstromer in het onderwijs. De voormalige elektricien heeft immers geen didactische opleiding maar kan wel als studiemeester aan de slag. Dat gebeurt aan het Kofi Annaninstituut in Groendaal, nabij Turnhout.
Als er onverwacht in de school een bommelding binnenkomt is het natuurlijk groot alarm en wordt er onderzoek gedaan naar explosieven. Het daaropvolgende onderzoek levert niets op en kort daarna valt de elektriciteit van de hele school uit. Hugo, elektricien van beroep, gaat op onderzoek en als er bovengronds niets verkeerd is, daalt hij een verdieping naar beneden. Daar vindt hij niet alleen de oorzaak van de storing maar zijn aandacht werd ook getrokken door een foto van een uit Groendaal verdwenen meisje. Het blijkt Vicky Kràlikovà te zijn die in 1999 spoorloos verdween. De verdwijning is nooit opgelost en na veel informatie te hebben gelezen heeft Hugo een missie…
++ ‘Ik bestelde maar wat en kreeg een berg vlees, worst, gehakt, alles door elkaar, genoeg vet om alle scharnieren in mijn huis te smeren, en half gebakken frieten. Ik kon nog niet de helft op, ik was ook te nerveus’ ++
De verhaallijn ontwikkelt zich volledig vanuit Hugo Persoons, die in de eerste persoon iedere stap die hij zet, vastlegt. Zo weet de lezer al snel dat hij is gescheiden van Carine en na korte tijd in Groendaal woonachtig te zijn, een relatie met Sara Weyns aangaat. Het onderzoek naar de verdwenen Vicky brengt hem in contact met Sofie ’t Kind. Hij bewondert de 18-jarige jonge vrouw stilletjes maar dan blijkt ook zij onverwacht, spoorloos verdwenen te zijn, vijf jaar na de verdwenen Vicky. Als na een inbraak in zijn huis, de gevonden papieren over Vicky zijn verdwenen, weet hij zeker dat zijn ingeslagen weg goed is en gaat verder met zijn onderzoek maar wordt wel voorzichtiger.
Het verhaal begint traag en blijft dat ook lange tijd. Dat heeft te maken met het feit dat de auteur de personages niet direct positioneert maar dat doet waar het in het verhaal van belang gaat worden.
Om het verhaal goed in je op te nemen eist De Jonghe wel de volle aandacht van zijn lezers. De chronologie is niet duidelijk afgebakend en hoewel de belangrijke jaartallen wel in het verhaal worden vermeld, is het zaak van de lezer er zelf in gedachten een soort van tijdlijn van te maken. Dat zal de ene lezer als dankbare uitdaging aannemen terwijl een andere lezer dit ingewikkeld kan gaan vinden.
De auteur vindt wel ruimte voor enkele acties die tot grote gevolgen leiden voor zijn personage. Maar die lijkt daar steeds weer een portie energie in te vinden om met zijn volhardendheid zich nog intensiever op het onderzoek te werpen.
Samengevat herbergt Vermoedens een spannend verhaal waarin verborgen geheimen uit het verleden langzaam uitgepakt op tafel komen te liggen. De auteur heeft zich goed ingelezen op momenten dat het verhaal de Belgische grens overschrijdt en weet die fases ook interessant voor de lezer te maken en te houden. De schrijfstijl is prettig leesbaar, enig ongemak ervaart de lezer met het ontbreken van duidelijke tijdlijnen waardoor het op en neer hopt tussen de tegenwoordige en verleden tijd. Met het soms toepassen van de Vlaamse schrijfwijze, zal hij bij sommige Nederlandse lezers de wenkbrauwen wel doen laten fronsen; bijvoorbeeld het woord ‘leraars’ dat in Vlaanderen gebruikelijk is maar in Nederland als ‘leraren’ wordt geschreven. Maar een kniesoor die zich daar druk over maakt, ‘Vermoedens’ is een boek dat door een breed publiek gelezen en gewaardeerd kan worden.
Eindoordeel: 4,0 sterren
Spanning: 3 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 4 sterren
1
Reageer op deze recensie