Beter maar nog geen kroonjuweel...

Twaalf boeken heeft de Amerikaanse auteur Alex Kava geschreven waarvan er tien met Maggie O’Dell in de hoofdrol. In een interview verklaart ze niet snel te kunnen scheiden van een protagonist waar ze qua persoonlijkheid iets mee heeft.
FBI-agente Maggie O’Dell valt helemaal in die categorie dus hoeven de Dell-fans niet ongerust te zijn. Zolang Alex Kava schrijft zal Maggie O’Dell met grote regelmaat van zich laten horen. Vuurzee  is het nieuwe avontuur waarin de al vaak geplaagde en psychisch wat labiele FBI-agente het met verve en slimheid opneemt tegen een moordenaar en pyromaan.

Een voormalige rijke zelfstandige die plotseling straatarm is geworden en als dakloze zijn armetierige leventje voortzet, ziet “zijn doos” niet op dezelfde plaats liggen waar hij hem heeft achtergelaten. Het wordt nog erger als Cornell Stamoran de doos een eindje verderop terugvindt maar met een lijk erin.
In de buurt woedt een hevige brand en de hulpverlenende instanties vinden bij een afvalcontainer een lijk zonder gezicht. Het is niet direct duidelijk of het lichaam door brand om het leven is gekomen of op een andere wijze. De halfbroer van Maggie O’Dell, Patrick Murphy, is lid van een commercieel brandweerkorps en gaat het brandende gebouw in om te helpen, wat hem op een stevige reprimande van zijn chef komt te staan. De eigenaar en bewoners zijn geen klant dus hoeven niet geholpen te worden! Maggie is dan al druk met haar onderzoek maar kort daarop volgt een tweede brand. Ze heeft geluk dat de journalist Jeffery Cole en Samantha Ramirez steeds vrij snel op de plaats aanwezig zijn en haar kunnen informeren…

De negen voorgaande boeken met Maggie O’Dell zijn onderling behoorlijk wisselend van kwaliteit. Er zijn juweeltjes bij maar ook enkele waarvan je je afvraagt of ze geen afbreuk doen aan het imago van de auteur. Vuurzee  behoort gelukkig tot de eerste categorie en met dit verhaal zet Kava weer een stijgende lijn in voor wat betreft het spannende verhaal. Nog wel veel teruggrijpend op eerdere avonturen die van invloed zijn geweest op de huidige psychische labiele toestand (angsten) van Maggie O’Dell, heeft ze toch een interessant verhaal gecreëerd. Het probleem van de daklozen in Amerika is niet eenvoudig op te lossen en Kava put hierbij uit feitelijke gegevens om deze bevolkingsgroep realistisch neer te zetten. Als de ontknoping achter de rug is en de dader is geïdentificeerd, blijkt dat helaas echter niet bijster origineel te zijn. Daar hebben thrillerlezers al meerdere varianten van langs zien komen. Maar het wordt haar vergeven omdat het geheel de lezer aangenaam bezighoudt en de hoop laat toenemen dat Alex Kava deze stijgende lijn in volgende avonturen van Maggie O’Dell weet vast te houden. Het elfde O’Dell-avontuur zal deze verwachting volop waar moeten maken.