Vooral geschikt als filmscenario

Trouwe fans en kijkers van de Zweedse Wallander-serie zullen, zonder het zelf te weten, zeker weleens naar afleveringen van de hand van Stefan Ahnhem hebben gekeken. Ahnhem heeft zijn sporen eerder verdiend met het schrijven van een aantal scenario’s voor deze bekende serie. Maar ook voor deze Zweed bleek de verleiding te groot om zijn schrijftalenten aan een thriller te wijden. Met Zonder gezicht  levert hij zijn debuut af, dat direct in meerdere landen is vertaald.

Brigadier Fabian Risk is met zijn gezin van Stockholm naar Tågaborg verhuisd. In dit kleine plaatsje is Fabian opgegroeid en heeft er zijn schooljaren doorgebracht. Nog voordat hij officieel in zijn nieuwe functie op het bureau is begonnen, zoekt zijn nieuwe chef, Astrid Tuvesson hem op. De reden is de vondst van het lichaam van Jörgen Pålsson, handenarbeidleraar op de Frederiksdalschool. In zijn jeugd was Jörgen dik bevriend met Glenn Granqvist en dit duo was voornamelijk bekend door het pesten van Claes Mällvik.
Alle drie de jongens zijn voormalige klasgenoten van Fabian en als er nog meer doden vallen, is het voor hem duidelijk dat er een relatie met de school moet zijn. Maar met het trekken van een conclusie is de zaak nog niet opgelost en het moorden gaat onverminderd door…

Voor veel auteurs is pesten van klasgenoten een dankbaar onderwerp om een spannend verhaal rond te schrijven. Ook enkele Nederlandse collega’s zijn daar Stefan Ahnhem in voorgegaan. Ahnhem weet op aangrijpende wijze de gevolgen voor het slachtoffer neer te zetten en kweekt hierdoor misschien wel ongewild begrip voor eventuele wraakacties naar de pesters van weleer.

Toch heeft de auteur voor een addertje onder het gras gezorgd en blijkt het meest logische niet altijd te gebeuren. Daar verrast de auteur zijn lezers wel mee en scoort hij ook een extra puntje door. Helaas levert hij dat weer direct in door de rommelige ontknoping die eigenlijk een deceptie is. Natuurlijk komen er mensen direct in gevaar, maar de wijze waarop dit bijdraagt aan de oplossing en in het verhaal is verwerkt, verdient zeker geen schoonheidsprijs. Met wat zorgvuldigheid, fantasie en, waarschijnlijk ook, geduld was daar meer uit te halen geweest. Nu lijkt het alsof Ahnhem gezocht heeft naar een acceptabele afsluiting van een verder goed in elkaar passend verhaal. Jammer, want hierdoor reikt Zonder gezicht  niet verder dan de grijze middenmoot!

Maar met die laatste scènes doorredenerend naar een film, in plaats van naar een boek, was alles veel beter in balans geweest. Wellicht is ook hier de auteur in de valkuil gestapt waar meer voormalige filmscriptschrijvers in terechtkomen. In een passend decor, met de juiste achtergrondmuziek en goed geregisseerde beelden, was de ontknoping waarschijnlijk zinderend geweest. Alleen heeft de thrillerlezer niet de beschikking over deze hulpmiddelen…