Niet zinderend, wel grappig

De Vlaamse auteur Koen Verstraeten is ook journalist bij Gazet van Antwerpen. Pas in 2010 debuteerde hij op 60-jarige leeftijd met Het Ibrahim comité, een degelijk geconstrueerde thriller die is gebaseerd op een complottheorie bij de opvolging van paus Benedictus XVI. Onlangs verscheen zijn tweede thriller, Zwarte lelie, die eveneens gebaseerd is op een merkwaardig onderwerp.

Carl Tingerman is verpleger in het Antwerpse Corinthe ziekenhuis. Door een blunder overlijdt een patiënt en wordt Carl verbannen naar de kelder van het ziekenhuis. Daar huist de proctoloog Jean-Pierre Musket, een even vreemde als intelligente man die zich bezig houdt met een wetenschappelijke studie naar de menselijke aars. Musket probeert te bewijzen dat het mogelijk is iemands talenten te lezen aan de hand van de plooien in de aars. Een even opvallende verschijning als de arts is ook zijn secretaresse Betty van Beringen, maar dat komt meer door haar uiterlijk.
Gedrieën werken ze als team aan de casus. Vanuit Zweden komt belangstelling om de arts te nomineren voor de prestigieuze Nobelprijs. Musket heeft onder zijn proefpersonen een aantal vooraanstaande burgers. Zelfs de puissant rijke Russische politicus Victor Limonov ziet het belang er wel van in voor de realisatie van zijn droom, namelijk opvolger te worden van president Poetin. Tot het moment dat Musket zijn ontslag krijgt en met geleend geld van Carl verdwijnt. Omdat de gedupeerde Carl zijn geld terug wil, gaat hij op zoek naar de verdwenen arts.

Met proctologie als onderwerp heeft Koen Verstraeten zijn research moeten richten op het menselijke stukje endeldarm dat uitloopt in de anus, en de ongekende eigenschappen ervan. Voor de proefpersonen kan het onderzoeksresultaat net dat stukje overtuiging en bevestiging geven voor een nieuwe stap in hun maatschappelijke carrière. Vanzelfsprekend willen de tegenstanders dat het onderzoek stopt en nooit openbaar wordt. Daarmee is het spanningsveld geboren, en ontbrandt de strijd om de theorie van het onderzoek.

Fantasie en creativiteit zijn eigenschappen waar Koen Verstraeten in ruime mate over beschikt. Zwarte lelie  is niet zozeer een zinderend spannend verhaal, maar vooral grappig. Hilarisch zijn de beschrijvingen van de onderlinge verschillen in de menselijke aars en de wijze waarop dit wordt onderzocht en vastgesteld. Ook het profileren van de karakters maakt onderdeel uit van de satire die wordt opgevoerd. De meest uiteenlopende en vreemde personages komen langs en werken eerder op de lachspieren dan dat ze serieus genomen worden. Naast deze ‘gewone’ burgers treden ook Hollywoodsterren als George Clooney en Julia Roberts voor het voetlicht. Zelfs de aanwezigheid van de Europese president Herman van Rompuy krijgt nog een zinvolle invulling. Maar geen thriller zonder dodelijke slachtoffers en ook dáár heeft Verstraeten voor gezorgd.

De schrijfstijl, het gekozen onderwerp, de humor, het sarcasme en de uitgebreide cast dragen in hoge mate bij aan het leesplezier. Aan het onderwerp zit natuurlijk een geurtje, maar het wordt door de auteur op een wijze gepresenteerd die alleen maar op de lachspieren werkt en verder reukloos geconsumeerd kan worden.